Gosia:

> Już widzę co na to mój mąż. Koledzy kiedyś byli kolegami, bo myśleli, ze
> będą kimś więcej. Teraz to nie w głowie ani im, ani mnie.

[Ty miałaś jakichś dziwnych tych kolegów ;-).
Moi ani nie zdradzali taki ciągot, ani nie "zniknęli", jak urodziłam
dzieci.]

A poważniej trochę: czujesz sie teraz odsunięta na boczny tor,
nieatrakcyjna, gruba i nieinteresująca. I dopóki tak bedziesz patrzeć
sama na siebie, dopóty inni ludzie będą Cię tak odbierać.

Moze sprobuj sciagac pokarm na noc (albo butle przygotuj) i przekonaj
meza, zeby to on wstawal w nocy do dziecka? Mnie przy obu maluchach to
ratowalo zdrowe zmysly, bo niewyspana z kilku nocy pod rząd, dostawalam
"na łeb" po paru dniach.
Twoj organizm przez ostatni rok wykonal olbrzymi kawał dobrej roboty, i
psychicznie, i fizycznie. Daj sobie samej - swojemu ciału i psychice -
dojść spokojnie do formy.

--
Pozdrawiam ciepło,
Magda
GG: pięć dziewięć jeden sześć jeden sześć
(łańcuszki i jellonki - z góry pa pa ;-) )