Użytkownik "evuncia" <e...@t...pl> napisał w wiadomości
news:1168069249.003209.92330@38g2000cwa.googlegroups
.com...

Witam :-)

Jeżeli w tym wieku trzeci migdał jest już bardzo duży, to zapewne
będzie się powiększał i dokuczał coraz bardziej, a wchłonięcie
czy obkurczenie można włożyć między pobożne życzenia. Między
bajki można też włożyć hipotezy, że może być do czegoś
przydatny - te dwa które pozostaną, z pewnością wystarczą do
prawidłowego rozwoju.

Właśnie w "tym wieku" dolegliwość się nasila (to pogląd pediatrów), co
dokładnie sprawdziło się u mojej córeczki (około 6r. życia dolegliwość
minęła).
Jeśli natura obdarzyła nas tym "nieszczęsnym" trzecim migdałem, to z
pewnością do "czegoś' się przydaje :-)
Dlaczego więc nie zająć się przyczynami i próbować złagodzić tę dolegliwość,
zamiast ryzykownie pozbywać się skutku?...

Decyzja o usunięciu należy do rodziców. I od nich zależy, jak
długo przed jej podjęciem będą męczyć siebie i dziecko - dzień,
miesiąc, czy pięć lat.

Lekarze nie podejmują decyzji, bo zdają sobie sprawę, że ten zabieg nie
daje gwarancji pozbycia się problemu, gdyż:
1. migdał może odrosnąć,
2. po jego usunięciu dziecko nie przestanie chorować...
3. jest to jednak zabieg operacyjny, a więc niesie ze sobą zawsze jakieś
ryzyko powikłań.

Najważniejsze jest, aby zbadać dokładnie i indywidualnie określić na ile ta
dolegliwość wpływa np. na słuch dziecka
i jeśli nie jest to skrajny przypadek (a takie są wskazaniem do usunięcia) -
nie trzeba wcale "męczyć siebie i dziecka", tylko próbować złagodzić
dolegliwość różnymi sposobami naturalnymi (szczepionka, preparaty
witaminowo- ziołowe, inhalacje itp.)

Pozdrawiam :-)
Ania.