"Sandra" napisała

> Dlaczego nie działa już na żonę? Czyżby przestał być dla niej atrakcyjny?

Wiesz, nie bardzo wiem, jak to wytłumaczyć, bo pewne rzeczy po prostu się
wie, same z siebie :-) Ale spróbuję.
Nie twierdzę, że facet przestaje być atrakcyjny dla żony, ale po prostu po
kilku(nastu) latach związku to, co jest między nimi przestaje być tym, co ich
łączyło na początku - uniesieniem, grą hormonów, ciągłym łopotaniem serca,
motylkami fruwającymi w żołądku na każdą myśl o ukochanym. Pierwsze zachwyty
mijają, człowiek szerzej otwiera oczy i często to wszystko, co na początku
tak bardzo nas zachwycało, teraz staje się albo obojętne, albo czasem wręcz
denerwujące. Już o tym pisałam, że naiwnością jest wierzyć, że miłość przez
cały czas małżeństwa jest taka sama. Zmienia się, ale to, że się zmienia nie
znaczy, że ginie, że się wypala, że jest gorsza, że to tylko przyzwyczajenie.
NIE - to nadal, a może dopiero wtedy, jest właśnie miłość. Po prostu od nas
samych zależy, by nauczyć się z tym żyć, akceptować to i być szczęśliwym.
Kochać, pomimo tego, że często nie jest tak, jak sobie to kiedyś
wyobrażaliśmy, że nie jest tak cukierkowo, jak na początku, że że wady
partnera widzimy coraz wyraźniej. Bo przeciez my sami też nie jesteśmy
idealni i też nie zawsze spełniamy wyobrażenia naszego partnera, a mimo to,
chcemy być kochani i ciągle potrzebni. Dla mnie to jest właśnie prawdziwa
miłość. Bycie ze sobą i radość z tego bycia, pomimo tego, że niekoniecznie
jest tak żarliwie i bezkrytycznie, jak na początku znajomości. Troska i
szacunek dla drugiej osoby, ale także dla siebie. Zaufanie i lojalność.
Tolerancja i gotowość do kompromisów.
Spytaj się pary małżeńskiej z kilkudziesięcioletniem stażem, czy iskrzy
między nimi tak, jak te 30-50 lat temu. Sądzę, że w większości przypadków nie
iskrzy, a mimo to kochają się głęboką, dojrzałą miłością.

Mam wrażenie, że to, co (jako miłość) opisują Amber i Jacek to tylko te
początkowe emocje, które potocznie nazywane są zauroczeniem, fascynacją,
zakochaniem. Ten stan ciągłego "haju", w którym nie dostrzegamy wad partnera,
w którym cały świat jest piekny, dobry, idealny. Z dojrzałą miłością nie ma
to IMHO zbyt wiele wspólnego, bo "haj" nie trwa wiecznie (jesteśmy wszak
ludźmi, a nie bohaterami "Harlequinów" i żyjemy na twardej, realnej ziemi, a
nie w czyichś wyidealizowanych marzeniach i wyobraźni), a miłość ma szanse
trwać bardzo długo, jeśli tylko jest się wystarczająco dojrzałym emocjonalnie
i ma się świadomość tego, co napisałam w początkowym fragmencie postu.

Czy dość jasno to teraz wyraziłam? ;-)

> > za to wywołuje wprost orgastyczny zachwyt innej kobiety (najczęściej tzw.
> > "potrzebalskiej"

> Dlaczego zaraz orgastyczny?

To tylko określenie. Po prostu inaczej "wielki zachwyt". Mój mąż nazywa to -
"pisk i majtki zadarte na głowę" ;-) Tak jak mniej więcej zachowują się fanki
na koncertach swego idola ;-) Oczywiście celowo przesadzam, ale chciałam
tylko mocno wykontrastować reakcję żony i innej kobiety na to samo zachowanie
faceta.

> Nie lubisz być atrakcyją ? Podobać się , a niekiedy usłyszeć coś miłego pod
> swoim adresem?

Nie do końca rozumiem, co to ma do rzeczy. Czyli do opisywanej przez mnie
sytuacji.

--
Pozdrawiam
Maja