Wiele jest prawdy w tym co piszesz. Jednak pewne rzeczy wyolbrzymiajac
uprosciles maksymalnie. Piszesz:

> Jesli ktos orzeka cos o WSZYSTKICH ludziach ze swego otoczenia - to sam on
> dokladnie taki wlasnie jest - jak mowi o WSZYSTKICH (przyklad: "wszyscy
> piją" - mowi pijak, "wszyscy kradną" - mowi zlodziej). Jesli ktos powiada
> zas, ze WIEKSZOSC ludzi czyms tam sie charakteryzuje - to jest to oznaką
> tego, ze on sam w wiekszosci przypadkow tym wlasnie charakteryzuje "w
duzym
> stopniu" - ale byc moze nie zawsze.Przykladem moze byc fakt, ze pacjenci
> szpitali psychiatrycznych uwazaja WIEKSZOSC ludzi za wariatow!
>
> Jesli ktos mowi, ze MALA ILOSC ludzi posiada pewna ceche, to i w nim ta
> cecha nie wystepuje (np. "malo jest dobrych i sprawiedliwych" ludzi na
> swiecie) zbyt czesto, lecz bardzo rzadko. Jesli wreszczie ktos powiada o
> ludziach ze swego otoczenia, ze NIKT nie posiada pewnej cechy - to w nim
> wlasnie WCALE NIE MA tej cechy.
>

Na poczatku gdy poznajemy pewien obiekt (czlowiek, otoczenie) wtedy dokonuje
sie projekcja naszych wlasnych cech. Jednak to, ze potrafimy pozniej
dostrzec pewne cechy - ktore niekoniecznie sa w nas (a tak wnioskujesz) -
jest rezultatem "zdobywania doswiadczenia" lub wiedzy o naszym obiekcie.
Nasza generalizacja (WSZYSCY, NIKT) moze rowniez wynikac z doswiadczenia
retrospektywnego (a nie jak sadzisz ze jestesmy podobni do ocenianych
obiektow), gdyz moze zdarzyc sie, ze spotkalismy kilka obiektow, kotrym
mozna przyporzadkowac wspolna ceche.
Z drugiej strony gdyby to byla uniwersalna prawda, doszlibysmy do absurdu.
Dlaczego? Poniewaz jezeli zalozymy, ze dostrzegam tylko te cechy ktore sa
we mnie, wiec moge powiedziec, ze czlowiek A jest podobny do mnie. Rowniez i
czlowiek B itd. Wniosek: Wszyscy jestesmy tacy sami. Troche upraszczam, ale
chcialem pokazac ze nie mozna tak generalizowac jak czyni to Rinaldo.
Konkluzja - czasmi i w pewnych warunkach, przy pewnych zalozeniach mozna
przychylic sie do rozwazan Rinaldo

Cantor