On 12 Lut, 09:59, "Ania G." <a...@b...pl> wrote:
> Czesc grupowicze,
>
> Mam taka sprawe, od kilku miesiecy pracuje u nas dziwna kobieta. Ma 33  
> lata. Nie ma meza, raczej nie ma faceta (ale nie mam pewnosci), boi sie  
> kolegi, jak kolega podchodzi do niej aby sie czegos zapytac to reaguje  
> drżeniem.
> W pracy raczej nie radzi sobie. Nie ogarnia całościowo tematu. Boi się  
> podjąć sama decyzję. O wszystko musi pytać się szefowej. Szefowa także w  
> zasadzie co jakiś czas musi jej tłumaczyć to samo.
> Przykład:
> jest zadanie, przyszedł mail od klienta, trzeba podjąc jakieś decyzje i  
> coś odpowiedzieć, pyta się co ma odpowiedzieć, szefowa mówi, potem jeszcze  
> raz szefowej się pyta czy ma tak odpowiedzieć... szefowa odpowiada że  
> tak...
> Przykład:
> przyszło proste pytanie mailowe od klienta, pyta co ma odpowiedzieć,  
> szefowa mówi... koleżanka notuje sobie i odpowiada klientowi;
> za 2 tygodnie przychodzi takie samo pytanie od innego klienta, pyta  
> szefowej co ma odpowiedzieć, szefowa mówi, ze to samo co 2 tyg. temu,  
> koleżanka miota się, nie pamięta, tamtej kartki już nie ma - nie wie, więc  
> pyta mnie, mówię jej... aby sprawdziła w elementach wysłanych sprzed 2  
> tygodni... nie wie jak ma to znaleźć, bo wcześniej pokazali jej jak szukać  
> w skrzzynce odbiorczej, a nie w elementach wysłanych.
> Przykład:
> codziennie ogląda dokumenty które są dwujęzyczne, polsko-angielskie, bo  
> tak wydaje je polski urząd, dzwoni klient i pyta jej, czy ma tylko u  
> notariusza potwierdzić xero za zgodność z oryginałem czy też iść do  
> tłumacza przysięgłego i przetłumaczyć na angielski... Koleżanka nie wie,  
> trzyma go na linii, bo nie ma się kogo zapytać, ja wyszłam na chwile,  
> szefowa rozmawia przez telefon...
>
> i tak jest ze wszystkim... lub prawie wszystkim; to co jej się powie to  
> zrobi, jak jej się nie powie to siedzi, nie otworzy onetu, nie otworzy  
> interii, patrzy się w zegar...
>
> nie rozmawia z nami, tylko odpowiada na pytania, krótko i zwięźle;  
> uśmiecha się sympatycznie; nie włącza się do dyskusji; nie ma siły  
> przebicia;
>
> chyba chodzi na jakieś tańce, kurs tańca czy aerobik; ma jakieś koleżanki,  
> mówiła, ze była w kinie; urlopy spędza w domu, Dyrektor zapytał - to  
> takiej odpowiedzi udzieliła;
>
> ale zastanawiam się nad nią pod kątem psychologicznym, czy to jest jakieś  
> zaburzenie, czy potrzebna jej jest jakaś terapia ?
>
> Pozdrawiam

Ma rodzinę, dziecko? Może została sama z dzieckiem i nie ma dobrej
opieki więc myśli o dziecku non - stop, może ma zaborczych rodziców -
wytresowana na niesamodzielność, może miała chopa, ale sprzeciwiła mu
się i ponosi konsekwencje, mężczyżni (prawdziwi) nie tolerują wygłupów
kobiet działających z odwrotną babską logiką - uległość może generować
straty na wielu poziomach i nie mogą zgodzić się na babskie fanaberie
czyli "bede, nie bede"...