W dniu 2018-08-25 o 13:00, Trybun pisze:
> Co za znaczenie mogą mieć jakieś przenosiny do innych parafii, aby
> uniknąć kary musiałby zmienić tożsamość, zrobić operację plastyczną i
> zniknąć z życia publicznego, wtedy i tylko wtedy miałby szansę na
> unikniecie kary. Kościół tak robi - wyposaża w fałszywe papiery,
> finansuje plastykę i ogłasza że ten poszukiwany już nie żyje? Ja o czymś
> takim nie słyszałem.


https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=20
89750611340341&id=100009162671508

,,Jan Paweł II kilkakrotnie dostawał raporty o problemie pedofilii od
wielebnego Thomasa Doyle'a z ambasady Watykanu w Waszyngtonie. Ignorował
je. Amerykańska konferencja biskupów wysyłała do papieża prośby o
uproszczenie procedur suspendowania księży przestępców. Odmówił. Przez
lata wyjątkową ochroną otaczał Marciala Maciela Degollado, założyciela
Legionu Chrystusa - nawet w obliczu coraz cięższych dowodów na gwałty,
których Maciel przez dekady dopuszczał się na dzieciach."

,,Postacią symboliczną dla postawy Jana Pawła II jest zmarły w grudniu
kardynał Bernard Law. Jako arcybiskup Bostonu osobiście krył dziesiątki
księży gwałcicieli. Małoletnie ofiary pod groźbą boskiej kary przymuszał
do milczenia. Gdy po publikacjach ,,Boston Globe" w 2002 r. Law odchodził
w niesławie, Wojtyła zaoferował mu jedną z najbardziej prestiżowych
funkcji w Kościele - kierowanie bazyliką Matki Bożej Większej w Rzymie.
Dobitny gest wsparcia."

"Tymczasem po swojej śmierci Karol Wojtyła zostaje błyskawicznie
beatyfikowany, w dalszej kolejności zostaje świętym. Tym samym staje się
bożkiem dla polskich katolików, którzy niejednokrotnie stawiają go w
miejsce, które zgodnie z kanonem wiary należy do Chrystusa (zresztą z
tymi trzema osobami boskimi można się zdrowo pogubić). Jędraszewskiemu i
jemu podobnym przeszkadzają homoseksualiści i in vitro. Ponieważ ich
zdaniem to ,,obraża Boga". Nie obraża go natomiast ksiądz pedofil
seksualnie wykorzystujący dziecko. Dziwny ten katolicki Bóg, trzeba
przyznać.
Wróćmy do Wojtyły. Rozumiem, że Wojtyła był poważnie zajęty walką z
komunizmem. Jego polityczna rola w upadku tego systemu nie może zostać
niezauważona. Z całą pewnością był postacią pełną charyzmy, potrafił
porwać tłumy. Tłumy młodzieży i dzieci, które później, w tym samym
Kościele były obmacywane i seksualnie wykorzystywane przez kapłanów,
którzy z kolei byli kryci przez swoich kościelnych zwierzchników, a w
efekcie przez samego papieża- Polaka, którego pomnikami upstrzona jest
Polska, którego imię noszą nazwy ulic, ronda i place.
Być może motywem Wojtyły w jego, w gruncie rzeczy przestępczym działaniu
(ukrywanie faktu popełnienia przestępstwa może być w taki sposób
oceniane, a biorąc pod uwagę jego skalę, uważam, że wręcz powinno),
zatem być może kierowały nim motywy polityczne. Dobre imię Kościoła jako
organizacji przeciwstawiającej się ateizmowi, który wpisany był niejako
w komunistyczny totalitaryzm. Być może Wojtyła w swojej nieprzeciętnej
umysłowości (gdzie mi do świętego) uznał, że ofiara z dzieci i kobiet
jest rzeczą dopuszczalną w kontekście stawki, o jaką toczy się gra.
Jednak dobrotliwy wyraz twarzy kardynała z Krakowa, starszego pana od
kremówek odrobinę przeraża, w kontekście wiedzy, którą posiadał, w
kontekście zbrodni, której stał się depozytariuszem, w kontekście
niepodjętych działań. Godził się na cierpienie dzieci i cierpienie
kobiet (zakonnic). Godził się patriarchalnie, po męsku. Tak jak Kościół
zaleca.
Po wybuchu skandalu związanego z pedofilią i przemocą w Kościele
irlandzkim, instytucja kościoła w tym kraju, w porównaniu do jego
pozycji sprzed ujawnienia dramatycznych faktów, została zasłużenie
zmarginalizowana i tylko 30% irlandzkich katolików deklaruje, że
regularnie praktykuje wiarę.
Czekam na podobne wydarzenia w Polsce. Ponieważ ten problem istnieje w
Polskim Kościele tak, jak istnieje w tej instytucji na całym świecie.
Zastanawiam się jak po czymś takim, jak posiadając tę wiedzę, znając
fakty, można w niedzielę wybrać się do kościoła i pozwolić się nauczać
facetowi w sutannie, który być może nie ma z tymi brudami nic wspólnego,
ale mówi do nas w imieniu instytucji, która od dziesięcioleci ukrywa,
wspiera i generuje zwykłych, pospolitych przestępców. Kiedy to piszę, w
kościele obok miejsca, w którym się znajduję biją dzwony. Mam nadzieję,
że dożyję dnia, kiedy na ich dźwięk, nikt nie ruszy się z domu."

Powrotu do zdrowia życzę.
Piotr