Co mysle na temat lapowkarstwa wsród lekarzy (i innych sluzb spolecznych)
juz powiedzialem kilka postów wyzej, natomiast - fakt - zauwazam wsród
grupowiczów tendencje do niesprawiedliwego uogólniania pewnych zjawisk i
szufladkowania WSZYSTKICH. Istnieje niebezpieczenstwo, ze Studenci i mlodzi
Lekarze którzy odpisuja na tej grupie juz zupelnie straca wiare w to ze ich
zawód jest wspanialy, wyjatkowy - a taki wlasnie jest! i nie zmieni tego
sytuacja gospodarczo-polityczna w jakiej sie znalezlismy.

Oczywiscie nie prawda, ze jakiekolwiek _pytania napedzaja proceder_ - wrecz
przeciwnie nalezy zadawac jak najwiecej pytan bo to pobudza do myslenia, ale
obawiam sie jednk, ze nikt z lekarzy tu obecnych Wam nie pomoze rozwiklac
tych problemów. Ci którzy tutaj pisza to w lwiej czesci ludzie mlodzi,
którzy wlasnie _nie biora_ i maja w sobie troche Judyma i chwala im za to.
Byc moze sie myle, ale sadze ze ci wlasnie lekarze poczuli sie tutaj jak
dzieci w szkole, którze dostaja opeer za tych którzy nie przyszli na
klasówke... (ja sie tak poczulem)

Po przemysleniu - rzeczywiscie to raczej mój/nasz problem, a nie
pacjentów/internautów i niepotrzebnie byc moze odnioslem pewne zarzuty
kierowane do _srodowiska_ jako zarzuty kierowane do grupy lekarzy myslacych
podobnie jak ja - czyli takich, dla których wziecie lapówki jest ponizajace
niezaleznie od dramatycznie niskich zarobków. Byc moze moja reakcja to efekt
jakiegos strachu - bo zadaje sobie czy kazdy rzeczywiscie predzej czy
pózniej kazdy schodzi na psy...i ma wszystko w dupie. Czy mnie tez to czeka?

Jestem za zadawaniem pytan i wymiana pogladów. Pytanie w temacie bylo
ewidentnie prowokacyjne i dobrze - ta grupa jest rowniez i po to zeby
dyskutowac o sprawach kontrowersyjnych. Nie chodzi wiec o to zeby _nie_
dyskutowac, ale mam wrazenie, ze po 50 postach z tej dyskusji niewiele
wynika, poza ugruntowaniem poczucia ze lekarze = lapówkarze. Nawet jesli
duza czesc "bierze" to naprawde NIE WSZYSCY , malo tego - uwazam ze
przyjmuje lapówki co raz mniej - rozwodzenie sie nad smutnymi statystykami
nie ma najmniejszego sensu. Jesli nawet duza czesc naszych "kolegów" to
szuje i niewrazliwe bydlaki to jednak WIEKSZOSC to ludzie pozadni, o duzej
sklonnosci do empatii, otwarci na pacjenta, zyczliwi i co najwazniejsze
kompetentni. Szczególnie dotyczy to mlodych lekarzy nie przesiaknietych
rutyna i nie zgnebionych frustracja, która niewatpliwie musi nadejsc - bo
realia sa tragiczne.

Medycyna wbrew temu co sie wspólczesnemu pacjentowi wydaje to nadal SZTUKA,
a jak mówi przyslowie "szczescie to jest - spotkac w chorobie dobrego
lekarza". Fakt ze dysponujemy najnowsza technika trójwymiarowego
obrazowania USG, Color-super-hiper-max-Doppler, spiralne TK, angioMR,
Pozytronowe Tomografie Emisyjne i inne czary-mary i kosmiczne testy
biochemiczne - to jednak nie zmienia faktu ze w medycynie dluuuuugo jeszcze
2+2 to nie = 4 (a w kazdym razie _nie zawsze_). Badania sa koszmarnie
drogie i ... nie zawsze naprawde potrzebne, lekarze boja sie wypisywac za
duzo skierowan na drogie i potrzebne badania zeby kasy chorych nie
rozwiazaly z nimi kontraktów jak sie okaze pod koniec roku ze przekroczyli
limity...a pacjenci ? oni tego nie rozumieja _i maja prawo_, a lekarze -
choc powinni ... nie maja czasu, sily i ochoty zeby tlumaczyc sie za chory
system tymbardziej ze jak akurat nie BIORA to zeby miec ta najnowsza 2
osobowa Alfe Romeo trzeba zapier... na 3 eteaty + 16 dyzurów + 5 w
pogotowiu - stad biora sie bledy w sztuce, brak podmiotowego traktowania
pacjenta, potem roszczeniowe postawy pacjentów, roszczeniowe postawy
umordowanych lekarzy którzy z rodzina widza sie 3 razy w miesiacu,
uogólniona frustracja ... i bledne kolo systemu (choc akurat ci ostatni
lekarze zwykle zawsze maja czas dla pacjenta...).

Czy mozna cos zrobic? Mozna.
- Uswiadomic sobie jakie sa ceny leczenia - chocby analizujac cenniki
prywatnych klinik.
- Uswiadomic sobie ze wszedzie na swiecie (cywilizowanym) lekarz zarabia
nie 2, nie 5, nawet nie 10! ale 50-100!!!! x wiecej niz w Polsce a
Polskich lekarzy wszedzie sie ceni wysoko.
- Odwaznie tepic nieuczciwosc na kazdym kroku (po to sa Kasy Chorych i Izby
Lekarskie - wklep w wyszukiwarke - wszystko znajdziesz) szczególnie póki
nie dotyczy to naszych najblizszych - bo nie ma takiego twardziela (albo
idioty) który sie bedzie rzucal jak chodzi o zycie jego zony czy dziecka.
- Szanowac czas swój i lekarza - przychodzic do lekarza z przygotowanym
opisem problemu, a wczesniej dokladnie przyjrzec sie swoim objawom, zapisac
je na kartce swoimi slowami, przemyslec 2 razy, dokladnie i bez opowiadania
o cioci (u której bylo sie 2 tygodnie temu i tam byla sasiadka i ona
powiedziala ze jej kolezanke dusilo wiec poszla, dala i dostala... taki
lek...takie zólte tabletki i szara masc i teraz jest lepiej i ja tez chce ta
masc bo jej pomoglo... :) rzeczowo, zwiezle i konkretnie opowiedziec
lekarzowi co i jak - szanujac jego i swój czas.
- Szukac partnerskiego porozumienia z lekarzem i w rozmowie nie bac sie go,
nie wstydzic tylko rozmawiac jak - z bliskim czlowiekiem ale szczerosc za
szczerosc. Jesli lekarz tego nie rozumie - zmienic lekarza - dobrych i
lepszych jest pod dostatkiem.
- Placic uczciwie podatki i chodzic na wybory wybierajac madrze naszych
wlodarzy.
- A nade wszystko usmiechnac sie do siebie z wiara, ze bedzie co raz lepiej
choc nie od razu.

Bardzo mi przykro ze musieliscie/musicie dawac lapówki zeby ratowac zycie
swoich bliskich. Odpowiedzcie sobie na proste pytanie - jak juz sie udalo
(albo co gorsza nie :( ) to czy cos z tym zrobiliscie? czy pochowaliscie
glowy w piasek? bo co tam - ja juz dalem tera niech sie inni martwia.

Sssciskam
Maciek