Dnia Thu, 14 Mar 2002 12:32:10 +0100, podpisując się jako "Edycia"
<e...@p...gazeta.pl>, napisałeś (aś) :

>A ja nie rozumiem, dlaczego nie chcesz isc z nimi na ten spacer albo chocby
>odprowadzic do parku? Gdzie jak gdzie, ale w parku beda bezpieczni.
>Mam wrazenie, ze tesciom zalezy na spacerze, jesli tak sie co tydzien
>dopominaja. Odmowa moze byc duza przykroscia. Poza tym dla synka tez bedzie
>dobrze, jak pobedzie ze swoimi dziadkami, nie uwazasz?

Uwazasz dlatego wozimy młodego do teściów itp.
Ale widzę, że moralizatorek siętu niektórym mały włączył a ja zadałam
inne pytanie.
I naprawdę nie prosiłam o mówienie mi, że dziecko winno mieć kontakt z
dziadkami - bo ja tego nie utrudniam - chcą to do nas przyjeżdzają, my
tam jeździmy itp.
Ja widzę problem w spacerze.
Pewnie, że mogę ich odprowadzić i co im powiem w tym parku?
że macie poza park nie wyjść bo nie? przecież nie mogę im z góry
narzucić gdzie mają z tym dzieciakiem chodzić.
A jak przyjdzie im fatazje wyjśc poza park?
No dobra załózmy że będę ich odprowadzać, skłamię, że idę do koleżanki
i po drodze kawałek ich odprowadzę a co skłamać żeby nie wychodzili z
parku przez te przeklęte skrzyżowania dookoła parku i nie udali się
sami w stronę domu?
No i przydałoby sięparę tego typu ściem abym się nie powtarzała za
często.
Mom zdaniem trzeba to rozwiązać definitywnie od razu. Mój maż takze
sie ze mna zgadza.
Pomysl z powiedzieniem tesciom o tym ze lubie spacerowac z dzieckiem
jest calkiem do rzeczy. Zawsze jesli chca isc z mlodym na spacer
mozemy dyplomatycznie przesunac ich wizyte na sobote/niedziele i pojsc
wszyscy razem, albo maz pojdze itp. Za chiny ludowe chce uniknac
konfrontacji i powiedzenia prosto w oczy:
nie ufam Ci bo jestes niewidoma i boje sie o wlasne dziecko.
WIem jak to boli jak czlowiekowi niepelnosprawnemu sie powie taka
rzecz w prosto w oczy. Tu trzeba taktu i wyczucia - nie zranic jej
uczuc i spowodowac zebym byla spokojna o dziecko.

Marzena