> Powiedzcie, jak to właściwie jest...?
> Czy możliwe jest szczęście absolutne?
> A może 'w życiu piękne są tylko chwile...'?
> Czy człowiek może odczuwać stan permanentnego szczęścia, to znaczy - nie
> takiego chwilowego, tylko po prostu mieć coś w rodzaju poczucia
> zrealizowania się na wszystkich możliwych płaszczyznach, we wszystkich
> możliwych dziedzinach życia...?
> Dlaczego, pomimo tego że wszystko w moim życiu jest ok (tak to
przynajmniej
> może z boku wyglądać), często mam takie dziwne poczucie niepokoju,
> niespełnienia, nie to nie jest dobre słowo, nie wiem jak to nazwać..., w
> każdym razie chodzi o to że z jednej strony niczego nie chciałabym w życiu
> zmieniać, wszystko jest w porządku, ale z drugiej strony ciągle nie jestem
> zadowolona z siebie, z tego kim jestem i co sobą reprezentuję, często
czuję
> się do niczego... I dlatego nigdy nie mogę poczuć się tak do końca
> 'zrealizowana', chociaż mam ku temu wszelkie warunki i generalnie jestem
> szczęśliwa, ale... No właśnie jest to 'ale...'
> Nie wiem czy rozumiecie o co mi chodzi, chyba nie
> umiem opisać tego co czuję...
> Może inaczej: czasem spotykam bardzo wesołych ludzi, którzy mają na twarzy
> permanentny uśmiech, są zawsze weseli, pełni optymizmu, tryskają humorem
> itd, chociaż niejednokrotnie ich życie jest jednym pasmem niepowodzeń. A
jak
> jest naprawdę? Na ile to jest prawdziwe? Czy 'tam w środku' też zawsze są
> szczęśliwi, tacy bezproblemowi? Czy są w ogóle ludzie, którzy nie mają
> żadnych problemów, tak sobie po prostu beztrosko idą przez życie? A może
> jest tak że już w ten sposób jesteśmy 'skonstruowani' że każdy z nas musi
> mieć tą zadrę, to coś, co nie daje spokoju...?
> Eeech już późno, chyba zaczynam bredzić, jakiś bełkot z tego wyszedł...
> Jak sobie poradzić z takimi głupimi myślami..?
> Czy jest ktoś kto zrozumiał o co mi chodzi...?
> Elle
>

Każdy ma jakiś problem i nie zawsze jest szczęśliwy, nie ufam ludziom którzy
nie mają problemów bo to jest niemożliwe!

Mam coś fajne, może Cię zainteresuję...

Przepis na szczęście zawiera się w równaniu: szczęście = P +(5xE) + (3xH).
Mnożniki 3 i 5 dobrano na podstawie eksperymentu, po uwzględnieniu wagi
poszczególnych czynników.

P (Personal characteristics) oznacza cechy osobiste (podejście do życia,
zdolność adaptacji, elastyczność). E, czyli egzystencja - to ogólna
kondycja, stan zdrowia, finansów oraz życia towarzyskiego. H - (Higher
Order) to potrzeby wyższego rzędu, takie jak poczucie własnej wartości,
ambicje i poczucie humoru.