Jerzy Jaworski wrote:
> Jeden z poprzednich postów przypomniał mi o
> rodzinnej obietnicy...obiecałem zrobić orzechówkę.
> Zblizają się bowiem jesienne chłody i...przejedzenia.
> Potem powiedziano mi , że łatwiej nauczyć fruwać
> teściową niż zrobić prawdziwą orzechówkę.
> Będę więc wdzięczny za przepis z uwzględnieniem:
> Kiedy , ile i jakie części orzecha są potrzebne ?
> Czas maceracji ?
> A może jest na grupie znawca nalewek ?
> Jestem przekonany ,że wiele osób jest zainteresowanych
> domowym wytworzeniem jarzębiaku i nalewki bursztynowej.
> Pozdrawiam wszystkich po blisko pólrocznej nieobecności:
> Jerzy Jaworski

Czolgiem,

Znawca nie jestem, ale moge powiedziec jak to robila sw. pamieci moja
babcia (a ona nie uznawala fuszerek i posrodkow):

Orzechy - zbiera sie je chyba na poczatku czerwca, czy cos takiego.
Chodzi o to, zeby byly mozliwie duze, ale skorupka w srodku nie moze byc
jeszcze zdrewniala. Orzechy w calosci (tzn nie zdejmuje sie lupiny) po
umyciu i osuszeniu kroimy na drobno w kostke, lub w paski (uwaga:
zalozyc rekawice gumowe, odziez ochronna w postaci plaszcza gumowego,
podloge i okolice wylozyc folia na grubo, deska do krojenia powinna byc
przeznaczona na straty).
Pokrojone orzechy wlozyc do sloja (ile tylko wlezie) i zalac spirytusem
(spirytus powinien zakryc wszystko i byc wyzej nad orzechami o okolo
0.5-1.0 cm). Zakrecic o odstawic na minimum rok.

Normalnie pic sie tego nie da, ale jesli ktos bedzie mial w rozinie
klopoty z niestrawnoscia, czy cos takiego, to setka tej mikstury zdziala
cuda. Naprawde. Moj brat przetestowal to na mnie i choc byla to konska
kuracja, to jednak skuteczna ;)

W wersji mniej hardcore urzywa sie wodki, a orzechow powinno byc nie
wiecej niz 1/4 calosci i kroi sie je na wieksze kawalki (tak na moje oko
gdzies z 6 orzechow na flaszke).

Pozdr.,
Shrek