"Veronika" <v...@o...pl> wrote in message
news:04050520325758@polnews...
> No nie mogę, jak do ściany. :-)

A przeczytaj te swoje wyjasnienia i sie z nich sama d o m y s l a j. A za
domyslanie ( interpretacje) to juz mi raz dopieprzylas.

Podalas mi przyklad z traktorem - to go pociagnelam.

Dlaczego twierdzisz,ze inni nie dostana kredytow? O PHARE slyszalas?



Nie tylko SAPARD zajmuje sie dofinansowywaniem:
Europejski Fundusz Społeczny jest najwcześniej utworzonym funduszem
strukturalnym UE. Powołano go do życia na podstawie art. 123 Traktatu
Rzymskiego w 1957 roku jako narzędzie realizacji wspólnotowej polityki
społecznej. Finansuje on działania państw członkowskich w zakresie
przeciwdziałania bezrobociu i rozwoju zasobów ludzkich. Od lat
sześćdziesiątych aż do dnia dzisiejszego ewoluował on wraz z całokształtem
polityki spójności społeczno-gospodarczej (polityki strukturalnej) i
polityki zatrudnienia UE. Ewolucja tego funduszu zmierzała w dwóch
zasadniczych kierunkach. Po pierwsze, stopniowo zmniejszała się
"niezależność" funkcjonowania funduszu od pozostałych funduszy
strukturalnych, zwłaszcza Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i
Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Sekcja Orientacji)
oraz zasad realizacji europejskiej polityki regionalnej. Kolejne reformy
funkcjonowania EFS kładły nacisk na integrację działań pomiędzy funduszami -
zarówno na poziomie celów (uzupełnianie działań pozostałych funduszy) jak i
administracji (decentralizacja, regionalizacja). Po drugie, EFS stawał się
narzędziem realizacji wspólnotowej polityki zatrudnienia, w miarę postępów
jej rozwoju - w coraz większym stopniu jego działania służyły celom
ponadnarodowym w tym zakresie, celom uznawanym przez wszystkie państwa
członkowskie i określanych mianem Europejskiej Strategii Zatrudnienia.
Efektem tej ewolucji było przyjęcie pakietu aktów prawnych zmieniających i
upraszczających zasady funkcjonowania funduszy strukturalnych określanego
mianem Agendy 2000. Stanowi on punkt odniesienia dla krajów kandydujących do
UE w ich wysiłkach na rzecz budowania potencjału absorpcyjnego EFS.

1.2. Stan obecny - ogólne zasady funkcjonowania

Zasady funkcjonowania EFS określa obecnie Rozporządzenie Parlamentu
Europejskiego i Rady z 12 lipca 1999 roku w sprawie Europejskiego Funduszu
Społecznego (1784/1999/WE) oraz tzw. rozporządzenie ramowe, dotyczące
wszystkich funduszy strukturalnych, czyli Rozporządzenie Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 21 czerwca 1999 roku wprowadzające ogólne
przepisy dotyczące Funduszy Strukturalnych (1260/99/WE). EFS, tak jak inne
fundusze strukturalne finansuje następujące ogólne cele polityki
strukturalnej:


ˇ Cel 1 - promocja rozwoju regionów zacofanych (PKB per capita niższe od
75% średniej UE). Cel ten finansuje EFRR, EFS i EFGiOR (Sekcja Orientacji)
działające w zintegrowany sposób na poziomie NUTS 2. Dofinansowanie ze
środków funduszy może stanowić 75% całkowitego, kwalifikującego się kosztu
i, generalnie, przynajmniej 50% kwalifikujących się wydatków publicznych na
konkretne działania.
ˇ Cel 2 - restrukturyzacja obszarów charakteryzujących się upadkiem
tradycyjnego przemysłu. Cel ten finansuje EFRR i EFS działające w
zintegrowany sposób na poziomie NUTS 3. Dofinansowanie ze środków funduszy
to maksymalnie 50% całkowitego, kwalifikującego się kosztu i przynajmniej
25% kwalifikujących się wydatków publicznych
ˇ Cel 3 - walka z długotrwałym bezrobociem. Jest to cel horyzontalny
(obejmujący cały obszar UE) finansowany wyłącznie z EFS. Dofinansowanie ze
środków funduszu to maksymalnie 50% całkowitego, kwalifikującego się kosztu
i przynajmniej 25% kwalifikujących się wydatków publicznych

Funkcjonowanie EFS określają także 4 ogólne zasady dotyczące wszystkich
funduszy strukturalnych:


ˇ Zasada programowania - nakłada obowiązek realizacji działań na podstawie
wieloletnich, strategicznych programów rozwoju. Fundusze nie wspierają
bezpośrednio konkretnych, wskazanych projektów lecz projekty ujęte w ramy
długofalowych strategii. Programowanie i realizacja działań funduszu
strukturalnych dokonuje się w okresach siedmioletnich. Środki przekazywane
są krajom członkowskich na podstawie Podstaw Wsparcia Wspólnoty (Community
Support Framework) - siedmioletnich umów finansowych przygotowanych na
podstawie Narodowych Planów Rozwoju. Realizacja wydatków dokonuje się na
podstawie wynikających z Podstaw Wsparcia Programów Operacyjnych (PO) .
Każdy PO musi posiadać wyznaczoną instytucję zarządzającą (managing
authority) oraz instytucję płatniczą (paying authority). W ramach programów
określa się poszczególne typy działań (ang. measures) przyporządkowując im
konkretne alokacje finansowe. Dopiero z tychże działań (measures) wynikają
konkretne projekty finansowane w okresie realizacji PO (np. budowa drogi,
cykl szkoleń itp.). W przypadku regionów objętych Celem 1 programy
operacyjne powinny obejmować swym zasięgiem dany region Celu 1 oraz muszą
mieć charakter zintegrowany - oznacza to, iż PO musi przewidywać wsparcie ze
strony więcej niż jednego funduszu strukturalnego (a więc także ze strony
EFS). W wypadku uznania wszystkich regionów Polski za regiony Celu 1 nie
oznacza to jednak, że wszystkie środki EFS zostaną ujęte w ramy regionalnych
PO. Mogą bowiem nadal istnieć programy (lub program) o charakterze
ogólnokrajowym finansowane wyłącznie ze środków EFS.

ˇ Zasada Koncentracji - określa, że interwencja funduszy nie powinna być
rozproszona lecz powinna koncentrować się na ograniczonych, precyzyjnie
określonych celach. Zasada ta znajduje swoje odzwierciedlenie w podziale
środków funduszy strukturalnych pomiędzy poszczególne Cele. I tak 69,7%
środków funduszy skierowana jest do obszarów objętych Celem 1, 11,5% na
obszary Celu 2 a 12,3% środków funduszy alokowana jest na działania Celu 3

ˇ Zasada Dodatkowości - oznacza, że środki funduszy mają uzupełniać środki
przeznaczane na dany cel przez kraj członkowski. Nie możliwe jest więc
ograniczanie dotychczasowych wydatków publicznych na dany cel (np. na
politykę zatrudnienia) w związku z napływem środków UE.

ˇ Zasada Partnerstwa - nakłada obowiązek ścisłej współpracy wszystkich
partnerów zaangażowanych w proces programowania i wdrażania działań funduszy
(Komisja Europejska, władze kraju członkowskiego, władze regionalne i
lokalne, partnerzy społeczni i gospodarczy, organizacje pozarządowe,
środowiska opiniotwórcze). Praktycznym przejawem realizacji tej zasady jest
funkcja powierzona Komitetom Monitorującym poszczególne PO. Komitet, w skład
którego wchodzić muszą przedstawiciele wszystkich istotnych parterów
realizacji programu, posiada najwyższą władzę w ramach realizacji programu a
urząd pełniący funkcję instytucji zarządzającej (managing authority) pełni
de iure funkcję sekretariatu tegoż Komitetu.


Realizacja działań EFS, tak jak innych funduszy strukturalnych, podlega
także prawnie określonym procedurom monitoringu i ewaluacji. Przewiduje się
ewaluację ex-ante (na etapie programowania), ewaluację okresową oraz
ewaluację końcową.

1.3. Stan obecny - szczegółowe priorytety EFS oraz praktyczne aspekty
funkcjonowania

Powyżej opisane zasady i praktyka działania dotyczą wszystkich funduszy
strukturalnych. W przypadku EFS mamy jednak do czynienia z cechami
specyficznymi związanymi z przeznaczeniem środków (priorytetami) jak i
sposobem realizacji tych priorytetów (naturą stosowanych instrumentów). Jak
już wcześniej wspomniano EFS jest narzędziem realizacji Europejskiej
Strategii Zatrudnienia. W latach dziewięćdziesiątych, w związku z
nasilającym się zjawiskiem bezrobocia strukturalnego, Strategia ta przyjęła
bardzo konkretną i umocowaną prawnie formę. Traktat Amsterdamski włączył
"promocję zatrudnienia" do listy celów Wspólnot Europejskich (tytuł VIII,
art. 125-130) a w sferze operacyjnej dał uprawnienia Radzie Europejskiej do
wydawania tzw. wytycznych w sprawie zatrudnienia obowiązujących wszystkie
kraje członkowskie. Wydawane corocznie wytyczne dotyczą intensyfikacji
działań w ramach tzw. czterech filarów polityki zatrudnienia (employment
pillars):

1. Poprawa zatrudnialności - działania na rzecz zwiększenia szans obywateli
do znalezienia i utrzymania pracy
2. Rozwój przedsiębiorczości - działania na rzecz powstawania i ułatwienia
warunków prowadzenia przedsiębiorstw
3. Promocja potencjału adaptacyjnego przedsiębiorstw - ułatwienie warunków
prowadzenia przedsiębiorstw i działania na rzecz rozwoju potencjału
przedsiębiorstw do tworzenia miejsc pracy, uelastycznienie rynku pracy
4. Promocja równości szans - działania na rzecz zapewnienia równego dostępu
obywateli do rozwoju osobistego na rynku pracy - zwłaszcza na rzecz
zapewnienia równości kobiet i mężczyzn.

Wytyczne obejmują swym zakresem wiele form oddziaływania na rynek pracy -
zwłaszcza instrumenty prawne, podatkowe i finansowe. Mają one jednak
stanowić także punkt odniesienia dla programowania działań EFS. EFS ma stać
się operacjonalizacją wytycznych w zakresie działań inwestycyjnych,
instrumentów bezpośredniego oddziaływania na uczestników rynku pracy -
potencjalnych i obecnych pracowników oraz przedsiębiorstwa Związek pomiędzy
Strategią a działaniami EFS został szczególnie wyeksponowany przez Komisję
Europejską w obecnie trwającym okresie programowym (2000-2006). Przejawem
takiego podejścia są wprowadzone zmiany prawne, wytyczne programowe
kierowane do krajów członkowskich, strategia negocjacyjna Komisji w ramach
uzgadniania treści programów operacyjnych a także wprowadzenie zmian w
strukturze organizacyjnej samej Komisji - zniesienie wyraźnego podziału w
Dyrekcji Generalnej ds. Zatrudnienia na jednostki zajmujące się polityką
zatrudnienia i jednostki ds. EFS.

Rozporządzenie Rady i Parlamentu w sprawie EFS (1784/99) ujmuje priorytety
EFS w ramy tzw. pięciu obszarów wsparcia. Określają one szczegółowe cele
tego funduszu a więc tym samym zakres działań mogących otrzymać wsparcie ze
strony funduszu. Poniżej opisano te priorytety odnosząc się jednocześnie do
sposobu ich praktycznej realizacji w państwach członkowskich:

1. Aktywne formy walki z bezrobociem

Aktywizacja zawodowa bezrobotnych i osób zagrożonych bezrobociem.
Przeciwdziałanie bezrobociu, zwłaszcza bezrobociu długoookresowemu i
bezrobociu wśród młodzieży. Projekty w tej dziedzinie mogą obejmować takie
formy usług jak: szkolenie i przekwalifikowanie, poradnictwo zawodowe i
pośrednictwo pracy, informacja zawodowa, staże i praktyki zawodowe,
subsydiowane zatrudnienie. Praktyka funkcjonowania EFS wskazuje, iż
największy sukces osiągały projekty o zintegrowanym (realizacja spójnych
pakietów usług obejmujących różne instrumenty) i zindywidualizowanym
(nastawionych na określoną grupę beneficjentów) charakterze. Przeważająca
część środków EFS, w ramach tego priorytetu, wspiera narodowe programy rynku
pracy realizowane przez publiczne służby zatrudnienia krajów członkowskich -
głównie programy służące walce z bezrobociem wśród młodzieży i
przeciwdziałaniu bezrobociu długookresowemu (zgodnie z priorytetami
Europejskiej Strategii Zatrudnienia).

2. Przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu

Promowanie równości szans dostępu do rynku pracy dla wszystkich - zwłaszcza
dla osób najbardziej zagrożonych na wykluczenie z tego rynku. Projekty w
ramach tego priorytetu dotyczą zazwyczaj takich grup jak niepełnosprawni,
imigranci, byli więźniowie, tzw. młodzież trudna (np. ze środowisk
zagrożonych degradacją społeczną)

3. Rozwój powszechnego kształcenia ustawicznego

Promocja i doskonalenie szkoleń zawodowych. Doskonalenie umiejętności
zawodowych i podnoszenie kwalifikacji. Uzupełnianie braków w edukacji. Celem
projektów powinno być podwyższanie i utrzymanie potencjału zatrudnieniowego
osób oraz promocja mobilności zawodowej. W ramach tego priorytetu w krajach
członkowskich realizowane są także projekty w ramach systemu edukacji
szkolnej służące silniejszemu powiązaniu systemu kształcenia z potrzebami
rynku pracy.

4. Doskonalenie kadr gospodarki (promocja potencjału adaptacyjnego) oraz
rozwój przedsiębiorczości

Priorytet ten to w zasadzie dwa oddzielne priorytety: pierwszy, zaadresowany
do firm już działających oraz drugi, nastawiony na osoby rozpoczynające
działalność gospodarczą. Instrumenty realizacji są zbliżone do priorytetu 3
(szkolenie zawodowe) ale punktem wyjścia są potrzeby przedsiębiorstw a celem
wzmocnienie ich konkurencyjności - a tym samym utrzymanie miejsc pracy.
Projekty mają służyć promocji wykwalifikowanej i zdolnej do adaptacji kadry
pracowniczej, rozwijaniu potencjału innowacyjnego przedsiębiorstw (transfer
technologii).

Inwestycje EFS w ramach tego priorytetu z natury rzeczy powinny być ściśle
powiązane z działaniami finansowanymi z EFRR w zakresie wsparcia dla
przedsiębiorstw. Tego typu podejście zaznacza się wyraźnie w propozycjach
programów operacyjnych na lata 2000-2006 w poszczególnych państwach
członkowskich.

W zakresie rozwoju przedsiębiorczości finansowane są usługi
doradczo-szkoleniowe dla osób rozpoczynających działalność gospodarczą i
małych przedsiębiorstw. Przewidziano także pomoc finansową (małe granty
inwestycyjne) na tzw. "rozruch".

Należy pamiętać, iż jedną z przesłanek dokonania podziału pomiędzy
priorytetem 3 a 4 był fakt, iż do działań podejmowanych w ramach priorytetu
4 mają zastosowanie przepisy o warunkach dopuszczalności pomocy publicznej.

5. Aktywizacja zawodowa kobiet (Pozytywne działania na rzecz kobiet)

Działania nakierowane na zwiększenie uczestnictwa i dostępu kobiet do rynku
pracy. Finansowane mogą być przedsięwzięcia na rzecz zmniejszenia
dysproporcji, których podstawą jest dyskryminacja w ramach pionowych i
poziomych struktur rynku pracy. Poza projektami doradczo-szkoleniowymi
dopuszczalną formą wsparcia są także tzw. usługi dodatkowe (accompaning
measures) - np. zapewnienie opieki nad dziećmi, pomoc w godzeniu życia
rodzinnego i zawodowego.

Większość projektów EFS to projekty o charakterze usługowym dla osób (tzw.
support to persons). Finansowane są także działania w zakresie prac nad
rozwiązaniami systemowymi (tzw. support to systems) - tworzenie programów
szkoleniowych, doskonalenie instytucji i kadr obsługi bezrobotnych i innych
grup beneficjentów. Programy operacyjne wspierane przez EFS muszą
przewidywać działania odwołujące się do wszystkich pięciu priorytetów
funduszu. Dodatkowo EFS finansuje tzw. inicjatywę wspólnotową EQUAL.
Inicjatywa ta służy przeciwdziałaniu wszelkim formom dyskryminacji i
nierówności na rynku pracy. Projekty w ramach EQUAL muszą posiadać
ponadnarodowy charakter (opierać się na współpracy organizacji z różnych
państw członkowskich przy realizacji projektu) oraz charakteryzować się
wysokim poziomem innowacyjności podejścia. Ponadto, niewielka część środków
EFS może zostać przeznaczona na pomoc techniczną oraz promocję projektów
współfinansowanych przez Fundusz.

Za programowanie, koordynację, zarządzanie i monitoring działań
współfinansowanych przez EFS we wszystkich krajach UE odpowiadają
ministerstwa pracy - a w ich strukturach specjalne jednostki ds. EFS
(departamenty ds. EFS). Sposób ujęcia wydatków funduszu w ramach
poszczególnych programów operacyjnych zależy od struktury administracyjnej
kraju, specyficznego układu kompetencji w zakresie polityki rynku pracy,
kształtu narodowych programów rynku pracy oraz tego, który Cel polityki
strukturalnej (1,2 lub 3) dotyczy danego kraju. Analizując przypadki krajów
o zbliżonej do Polski wielkości i strukturze administracyjnej (Hiszpania,
Włochy) oraz krajów objętych Celem 1 w największym zakresie (Hiszpania,
Grecja) można wyłonić następujący model podejścia do zagadnienia wdrażania
operacyjnego: Środki EFS rozdysponowane są pomiędzy dwa typy programów
operacyjnych wynikających z Podstaw Wsparcia:

- programy horyzontalne, o zasięgu krajowym - ujęte w nich działania
(measures) dotyczą terytorium całego kraju, nacisk położony jest na
działania w ramach priorytetu pierwszego, drugiego i trzeciego; programy
zarządzane są centralnie
- zintegrowane (multifund) regionalne programy operacyjne - dotyczące
różnych wymiarów rozwoju regionalnego; działania EFS są wówczas ważnym
dopełnieniem działań finansowanych z innych funduszy strukturalnych
(zwłaszcza EFRR); nacisk kładziony jest na priorytet czwarty; programy
zarządzane są regionalnie

Poszczególne projekty wynikające z działań (measures) programu realizowane
są zarówno przez instytucje publiczne jak i instytucje spoza sektora
finansów publicznych. Jak wcześniej wspomniano znaczna część EFS
przeznaczana jest na współfinansowanie dużych, narodowych programów rynku
pracy. W takich wypadkach zarządzanie danymi działaniami (measures)
powierzane jest dużym operatorom takim jak krajowe urzędy pracy, rządowe
agencje ds. kształcenia ustawicznego czy też rozwoju przedsiębiorczości.
Instytucją zarządzającą na poziomie danego działania (measure) w ramach
programu operacyjnego może być także jednostka samorządu regionalnego, jak
to ma miejsce np. w ramach obecnie realizowanego horyzontalnego programu EFS
we Francji. Zarządzanie działaniami dotyczącymi systemu szkolnego leży, w
większości wypadków, w kompetencjach ministerstw edukacji. Należy jednak
pamiętać, iż EFS finansuje konkretne, czasowo i osobowo określone projekty a
nie statutowe działania urzędów i innych służb publicznych. Programy EFS
finansują zakup konkretnych usług. Nie możliwe jest więc np. udzielenie
dotacji na pozbawione szczegółowego ukierunkowania, precyzyjnych wskaźników
efektywności i wyznaczonych rezultatów końcowych poradnictwo czy też
pośrednictwo lub też proste zwiększanie budżetów szkół.

W większości krajów projektodawcy (końcowi beneficjenci, instytucje
wdrażające projekty) mogą otrzymać zaliczkę a następnie, po zakończeniu
realizacji projektu, dokonuje się tzw. final claim - płatność ze strony
instytucji zarządzającej dokonywana jest na podstawie faktycznie
poniesionych przez projektodawcę wydatków. Wszystkie działania EFS podlegają
skrupulatnej kontroli finansowej - zarówno ze strony instytucji
zarządzającej jak i Komisji Europejskiej. System księgowy, oparty o
księgowość analityczną, musi umożliwić śledzenie drogi płatności od Komisji
Europejskiej po ostatecznego beneficjenta (wykonawcy projektu).



Tu masz wiecej:

http://www.europa.edu.pl/topics/ue/



Kaska




P.S. Czy nie uwazasz, ze to zabawne, abym ja ci poprzez Kanade przekazywala
informacje o tym co sie dzieje u ciebie? To tez nazwiesz "politycznym
patriotyzmem"? :)