Pewnego dnia Natek napisał(a) w wiadomości <news:dthb9k$fot$1@news.onet.pl>
takie słowa:

> Wyrównać za los?! A nie sądzisz że jednak los jakoś
> sobie radzi z "wyrównywaniem"? Czy jeśli "bogaty"
> straci najbliższych w wypadku, to mniej cierpi,
> bo to był akurat samolot lecący na Karaiby?

Żaden system podatkowy nie doprowadzi do idealnej równości szans. Zresztą
nie chodzi tu o to, żeby za wszelką cenę wyrównywać "losowe nierówności".
Posłużyłem się tym argumentem tylko po to, żeby pokazać jednostronność i
bezzasadność *bezwarunkowych roszczeń* do 100 proc. uzyskanych dochodów.

> A nie sądzisz, że i tak (bez progresywnego) płaciliby więcej?
> I dlatego, że większe dochody, i dlatego, że dokonując wielu
> operacji obciążonych różnymi opłatami skarbowymi i od
> czynności cywilno-prawnych płacą co chwilę podatki dodatkowe.

Wiem o tym. To jednak nie zmienia faktu, że i tak mają z górki, w
porównaniu do tych, którzy mieli mniej szczęścia. To chyba oczywiste?

> Może też np. powinniśmy posegregować uczniów w szkole
> i kazać zdolniejszym (skoro los im "dał") realizować
> szeroki program, a mniej zdolnym minimalny program
> na te same oceny?

To niedobra analogia. Chyba lepsza byłaby taka: ci zdolniejsi uczniowie
powinni być skłaniani do pomagania tym, którzy gorzej sobie radzą. Tak,
kosztem swojego czasu i energii, które w innym wypadku spożytkowaliby na
dalszy rozwój własny. No, ale człowiek nie żyje sam na świecie.

Amnesiak