Użytkownik "Flyer" <f...@p...gazeta.pl> napisał w wiadomości
news:e3b3pt$80c$1@atlantis.news.tpi.pl...
> Justyna N; <44590dbc$1@news.home.net.pl> :
>
>>
>> Użytkownik "Flyer" <f...@p...gazeta.pl> napisał w wiadomości
>> news:e3b0uj$h6$1@nemesis.news.tpi.pl...
>
>> > Ale na wszelki wypadek odniosłaś się do tej uwagi [o retoryczności].
>> > Nadal uważasz, że Jesteś "wolna"? [znów ;) retoryka]
>> >
>> Oj. Tak to jest jak się coś pisze. (Chociaż biorąc pod uwagę Twoją płeć
>> to
>> istnieje możliwość, że byś nie wyłapał przy rozmowie w realu-to nie jest
>> docinek czy coś takiego-stwierdzam fakt) mogłam dostawić ";p" lub ";)"
>> może
>> byłoby jaśniejsze.
>
> ;)) Nie byłoby - nadal byłyby emocje, tylko *złagodzone* żartem. Żart to
> też emocje.
>
Stop, stop. Nie mówię o odrzuceniu emocji tylko o opanowaniu ich. Emocje są
elementem człowieczeństwa. Wyzbywając się ich odrzuciałabym część siebie.
Żeby to lepiej wytłumaczyć podam Ci przykład.
Wyobraź sobie, że kolega z Twojej pracy (abstrahując od twojego zawodu-to
nie istotne) zrobił coś źle, coś popsuł (jakąś maszynę czy coś) pomimo
Twoich tłumaczeń co i jak. Jaka jest Twoja reakcja? Jesteś zapewne wściekły.
Ale czy rzeczywiście jesteś zły na kolegę??
A może jesteś zły, bo Cie nie posłuchał? Zignorował? Podważył Twoje
kompetencje i wiedzę robiąc po swojemu? Dużo łatwiej jest nawyzywać go od
idiotów niż przyznać się, że poprostu ucierpiało Twoje ego.
Jeśli zrozumiałeś przykład to idźmy dalej. Wszystkie emocje/uczucia mają
swoje podłoże-radość, smutek, poczucie winy. Odnalezienie tej przyczyny jest
drogą do opanowania tych uczuć-oczywiście tych negatywnych(chyba, że ktoś
chce opanować też pozytywne).
Dzięki świadomości własnych uczuć-ich podłoża, odpowiedzi na pytanie
"Dlaczego to czuję?" stajesz się wolny-nikt nie może Cię zdenerwować czy
zranić. Koniec z poczuciem winy, strachem czy napadami złości.
Nie wiem czy teraz jest jaśniejsze o co mi chodzi.

--
c...@p...pl

"Życie nieświadome nie jest warte tego,
by je przeżyć"
Sokrates