Dobry wieczór,

Przeczytałam co napisałeś Rafik-u,
Dziwne, ja tez niespełna rok temu miałam podobne dylematy.

> Tak, życie nie oszczędza nas. Nie rozumiem jak można sobie radzić będąc
> niepełnosprawnym (inwalidą)....

Mozna.
Tylko trzeba chciec sie nauczyc i posłuchać co inni w tej mierze maja do
powiedzenia
i wyciagnac wnioski dla siebie.

>Skąd wziąć siłę do pokonywania trudności,
> skąd czerpać radość skoro przed nami wiadoma droga?

Na to nie ma reguły, trzeba ja znależc a żeby znależc trzeba szukac.

>Ludzie nie potrafią o tym rozmawiać,

Fakt ....
ale jak sie dobrze poszuka to sie znajdzie tych co chca rozmawiac.
Szukałam i znalazłam ....

>nie potrafią współczuć,

a czy trzeba współczucia ?

>nie potrafią kochać,

no ........ tu bym sie nie zgodzila.
Potrafia.

>są zwierzętami odrzucającymi słabszych.

napewno sa tacy .....
ale sa rowniez i ludzie,
prawdziwi z krwi i kości,
ktorym nie jest obojetny los innych ludzi.

> A przecież wszyscy tak chcą żyć......

Tak ... chcemy zyc ....
zycie jest piekne choc trudne,
trzeba sobie znalezc sposob na zycie,, Rafiku

--
Do usłyszenia
Sylwia
_____________________
e...@a...pl

Gdy uda Ci się swoją rzeczywistość potraktować jak marzenia,
to wszystkie Twoje marzenia stana sie rzeczywistością.