puciek2 <p...@o...pl> napisał(a):

> > puciek2 <p...@o...pl> napisał(a):
> Jeśli umysł
> jest na tyle potężny aby stwarzać "strachy" to jego potęga może także
> te "strachy" unicestwiać. Wystarczyło by wtedy "po prostu" nie uciekać i
> przekonać własny umysł do innej projekcji.

Na tym min. polega psychoterapia. Stoisz w obliczu strachu i zachowujesz
spokój, na ile cię stać. Daje się to wytrenować.

> A co sądzisz o "antytemacie" i "dodatku" mojego pierwotnego postu, czyli:
> "antytemat"
> To co znam jest dla mnie bezpieczne.
> Czuję się bezpieczny więc kocham to i "to mnie kocha".
> kocham więc staram się zachować, resturować, wspierać i walczyć o to.

Niekoniecznie. Bezpieczne moż być nudne, beznadziejne, dławiące. Podejmiesz
wtedy wysiłek pokonania obawy przed nieznanym, bo nie wyobrażasz sobie nic
gorszego niż to co znane, ową bezpieczną stagnację.
Wariantów może być wiele. Podałam jedną z możliwości.
Oczywiście potrzeba bezpieczeństwa jest jedną z podstawowych ludzkich
potrzeb. Z tym się w zupełności zgadzam.
Ana


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/