puciek2 <p...@o...pl> napisał(a):

> > puciek2 <p...@o...pl> napisał(a):
> >
> > > > puciek2 <p...@o...pl> napisał(a):
> > > Jeśli umysł
> > > jest na tyle potężny aby stwarzać "strachy" to jego potęga może także
> > > te "strachy" unicestwiać. Wystarczyło by wtedy "po prostu" nie uciekać
i
> > > przekonać własny umysł do innej projekcji.
> >
> > Na tym min. polega psychoterapia. Stoisz w obliczu strachu i zachowujesz
> > spokój, na ile cię stać. Daje się to wytrenować.
> >
>
> Powiedz mi czy byłaś uczestnikiem jakiejś psychoterapii ?
> Skąd moje pytanie ? Widzisz interesują mnie osobiste doświadczenia (spójrz
na
> temat wątku) notomiast mniej teorie.

Tak, kilka lat temu.

>
>
>
> > > A co sądzisz o "antytemacie" i "dodatku" mojego pierwotnego postu,
czyli:
> > > "antytemat"
> > > To co znam jest dla mnie bezpieczne.
> > > Czuję się bezpieczny więc kocham to i "to mnie kocha".
> > > kocham więc staram się zachować, resturować, wspierać i walczyć o to.
> >
> > Niekoniecznie. Bezpieczne moż być nudne, beznadziejne, dławiące.
Podejmiesz
> > wtedy wysiłek pokonania obawy przed nieznanym, bo nie wyobrażasz sobie
nic
> > gorszego niż to co znane, ową bezpieczną stagnację.
> > Wariantów może być wiele. Podałam jedną z możliwości.
> > Oczywiście potrzeba bezpieczeństwa jest jedną z podstawowych ludzkich
> > potrzeb. Z tym się w zupełności zgadzam.
>
> Podobnie jak powyżej. Powiedz mi czy nie zauważasz w swoim życiu tego
> diabelskiego paradygmatu, który odcina od poprozumiewania się, poznawania,
> rozwoju ? Mi to dolega bardzo.

Tak. Polega to na tym,że chciałabym poznać nowy sposób funkcjonowania, a
obawiam się,że nie uda mi się go w sobie odnaleźć. Jednocześnie lękam się, że
jeśli tego nie osiągnę, poniosę dotkliwą stratę. Boję się także, a może
przede wszystkim, braku akceptacji ze strony znaczącej osoby.

> pozdrawiam,
> puciek.

Pzdrawiam
Ana


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/