Podczas spotkania modlitewnego na pokładzie statku płynącego w 1931 roku do
Londynu Mahatma Gandhi, który podróżował wówczas, propagując sprawę
niepodległości Indii, powiedział:

Modlitwa uratowała mi życie. (...) Doświadczyłem wiele goryczy w życiu
publicznym i prywatnym. Wprawiło mnie to w stan desperacji. Jeśli udało mi
się z niego wydobyć, to dzięki modlitwie. (...) Rodziła się ona z czystej
potrzeby, ponieważ w mojej ówczesnej sytuacji bez niej nie mógłbym być
szczęśliwy. W miarę upływu czasu moja wiara w Boga była coraz mocniejsza i
coraz trudniej było mi oprzeć się pragnieniu modlitwy Życie wydawało się bez
niej puste i nudne. (...) Mimo rozpaczliwego położenia politycznego nigdy
nie straciłem spokoju ducha. (...) Źródłem tego spokoju jest modlitwa. (...)
Nie przywiązuję wagi do jej formy. Każdy stanowi o tym sam dla siebie. (...)
Niech każdy sam przekona się, że modlitwa wnosi coś nowego do jego życia."

Chociaż my też, jak Gandhi, sięgamy nieraz po modlitwę nie z wyboru, lecz z
konieczności, z czasem okazuje się, że trudno nam bez niej funkcjonować.
Modlitwa dodaje nam tyle siły, że wydaje się niezbędna dla naszej
egzystencji. Jednakże w swym entuzjazmie nie zapominajmy o tym, że Mahatma
zdecydowanie zalecał tolerancję, która jest niezbędna, gdyż w pewnym sensie
"każdy stanowi o tym sam dla siebie".
Oprócz tolerancji jeszcze jednym wyznacznikiem autentycznego życia duchowego
jest prostota. Dalajlama powiedział: "Moja religia jest bardzo prosta. Moja
religią jest życzliwość".
A zatem kończę tę książkę w duchu tolerancji i prostoty, mając nadzieję, że
Czytelnik odłoży na bok wszystkie wcześniejsze komentarze i wyruszy w
osobistą podróż drogą modlitwy I chociaż może być to podróż jednoosobowa,
nie musi czuć się samotnie. Dlaczego miałoby tak być, skoro ty modlisz się
za mnie, a ja za ciebie?...

Larry Dossey "Modlitwa to dobre lekarstwo. Jak zbierać uzdrawiające owoce
modlitwy" - Wydawnictwo Jacek Santorski & Co