Broda napisał:

> No właśnie, każdy wie, że trzeba się myć żeby nie cuchnąć na kilometr. Nie
> chce śmierdzieć więc się myję.

:>

> Podobnie jest z duszą. Dusza też potrzebuje higieny. Ale wielu ludzi udaje,
> że nic nie trzeba robić żeby być od wewnątrz szczęśliwym człowiekiem,
> zdolnym do miłości.

Nie wiem ani kto to jest szczęśliwy człowiek, ani miłość.
Chyba to trzeba poczuć, żeby zrozumieć?

> Higieną dla Duszy jest np. spowiedź.

A jak nie pójdę do spowiedzi, i umrę, a będę miał ciężki grzech (np. nie
byłem w kościele jeden raz od ostatniej spowiedzi) to będę "smażył się w
piekle"?

> To tak jak z ciałem, raz się nie umyjesz - jakoś będzie, drugi raz - bywało gorzej,
po
> miesiącu nie mycia jedzie od człowieka jak od knura ale on często tego nie
> widzi bo przyzwyczaił się do tego smrodku. Co więcej, będzie innych
> przekonywał: po co się myć, strata czasu, to takie nudne itp...

Moja dusza cuchnie, bo nie wyznałem grzechów przez księdzem? Ja czasami
rozmawiam z Bogiem, i mówię o swoich błędach i nie czuję potrzeby mówienia
tego samego księdzu. Jakieś regułki... ostatnio u spowiedzi byłem 3 lata
temu. Moje grzechy to: bla bla bla. Wszystkich żałuję, i obiecuję poprawę.
Później ksiądz się modli, i na koniec mnie opierdala, i każde coś zrobić w
zamian, żebym był rozgrzeszony. Na koniec krzyż na drogę mi funduje, i puka
w okienko, coś w stylu: następny proszę.

> Ale w końcu dopadnie kogoś takiego jakieś choróbsko, "przyjaciele" będą
> trzymac dystans...
> Moge sobie wmawiać, że nie musze chodzic do kościoła, że mówienie o swoich
> grzechach przed jakimś klechą to bzdura, że nie kazdy grzech jest grzechem
> bo przecież wszyscy tak robią, itp ale to niestety nie prawda.

Bzdura nie, ale często kiedy dorośli się spowiadają nie mówią swoich
grzechów. Boją się co o nich ksiądz sobie pomyśli. Dlatego znacznie lepiej
jest wyspowiadać się przed Nim - Bogiem

> Jeżeli nie zadbam o swoją duszę to za jakiś czas będzie strasznie
> śmierdziała a ja tego nawet nie zauważe...

A jak byś urodził się gdzieś indziej niż w Polsce, czy jakimkolwiek kraju
wyznającym wiarę katolicką. Gdzieś gdzie Bogiem jest Budda. Wtedy zapewne
uważałbyś, że to właśnie Budda, jest twoim "właściwym" Bogiem. Nie
zastanawiałbyś się nad tym, że może jednak Jezus odkupił za nas świat...
Jak to jest? Wiarę nie zawsze wybierasz, w takiej rodzinie się urodzisz, i
w takiej wierze cię wychowują. Jeśli dorastałbyś w rodzinie gdzie Budda
jest Bogiem, to na pewno wpajali by ci argumenty, które opowiadałby by się
na tym, że Budda jest tym właściwym.

> Pisze o tym stosując takie porównania dlatego, żeby pokazać, że nie da się
> poważnie traktować wiary chrześcijanskiej jeśli odrzucam Kościół i
> sakramenty.

Ja nigdzie nie powiedziałem, że wyznaję chrześcijaństwo. Powtórzę: Wierzę w
Boga, ale nie wiem jakiego. Póki co szukać go nie będę, może z czasem
przejrzę na oczy, a może i nie.

>>
>> --
>> Co komu do tego, skoro i tak mniejsza o to.
>>
>> www.fioletowykot.republika.pl

Jeszcze tylko wycinaj sygnaturę ;)

--
Co komu do tego, skoro i tak mniejsza o to.

www.fioletowykot.republika.pl