W artykule Kinga wyklawiaturzył(a):
> Dziadek umierał gdy miałam 10 lat .
> Ojciec z siostrami opiekował się nim do końca ,ale nam nie pozwolił
> uczestniczyć w jego ostatniej drodze i dzisiaj jestem mu za to bardzo
> wdzięczna.
> Dziadka pamiętam jako uśmiechniętego kochającego mnie człowieka.
>
> Babcia umierała gdy byłam dorosła,siedziałam przy jej łóżku i trzymałam za
> rękę.I ten obraz pozostał.Cierpiącej osoby błagającej o smierć.
>
>
> Moje dziecko umierało w szpitalu .Na JOMIE spędziałam pół roku .Niestety na
> noc musiałam opuszczać oddział.Mały zmarł w nocy.
> Do dzisiaj cierpię ,że nie było mnie przy Nim w ostatnich chwilach.
> Ale to było moje dziecko i byłam już dorosła
> Córka miała 8 lat i czasami ją zabierałam do szpitalnego parku ,żeby choć
> trochę pobyła z bratem.Skończyło się problemami ze spaniem,gorączkami.
> W jej pamięci został jako umierający brat.

Dokladnie o to mi chodzi, sa dzieci ktorym nie zaciera sie inny obraz wspomnien,
jednak jest to mniejszosc, tu przewaza silny stres, szok z odejsciem bliskiej
osoby.

--
% Bischoop | LRU: #260447 %
% bischoop(at)poczta.onet.pl | GG:4510058 |ICQ:159794827 %
% Szanuj siebie i blizniego swego, zielen i netykiete %