Użytkownik "Evian" <e...@g...pl> napisał w wiadomości
news:b2dd0v$2rsj$1@news2.ipartners.pl...
> [...] niektóre spotkania nie sš mile poniewaz
> w pojeciu niektorych goszczacych goscinnosc
> oznacza wpadniecie pod stół [...] albo siedzenie
> caly dzien. [...]

Ugh. W tej kwestii mam więcej szczęścia - trochę trwało, ale
udało się przekonać Bardzo Gościnne Gospodynie, że ludzki
żołądek ma ograniczoną pojemność, a doba kobiety pracującej nie
jest gumowa.

> Po takim długim siedzeniu bo
> mi ochota na spotkanie na 2 lata przechodzi. [...]

O, to, to. A jak się jeszcze do tego dołoży starą prawdę o
apetycie rosnącym w miarę jedzenia ("tak miło było przedwczoraj,
może znów wpadniecie"), to człowiek szczęki i kończyn szuka w
piwnicy.

> [...] jak ja Cię rozumię!

Dzięki, dobrze, że choć Ty ;)

> [...] zdarza sie, ale zeby zaraz co dzien ?!

No wiesz, porządna kobieta budzi się w wysprzątanym mieszkaniu,
przed wyjściem do pracy doprowadza je do stanu pierwotnego, po
powrocie robi obiad, co razem ze zmywaniem zajmuje jej godzinkę,
kurze pościera i jest błysk aż miło, może dzwonić po gości i
machnąć jakąś babkę w międzyczasie :) Ja się trochę nabijam, ale
są osoby, którym to zupełnie naturalnie wychodzi. Pocieszam się,
że ma to związek z praktyką i za trzydzieści lat też będę tak
umiała.

> [...] w barku delicje
> te z kolei nie majš żadnych sznans na przetrwanie w moim domu.

He he. Tak jakby w moim miały.

> [...] kiedy oni majš czas to wszyskto zrobic
> tzn mieszkanie na "w miare błysk", zakupy,
> i inne domowe bieżšce rzeczy, pranie, zmywanie,
> obiadek ugotowac?

Myślę, że to kwestia trybu życia. Ostatecznie ja też pracuję
(przynajmniej teoretycznie) osiem godzin dziennie, więc
mogłabym, ale:

1. przychodząc z pracy padam na pysk i potrzebuję trochę na tym
pysku poleżeć,
2. przygotowanie obiadu, jeśli ma być trochę ambitniejszy niż
zupka z paczki z wczorajszym makaronem, nijak nie chce się
zmieścić w kwadransie,
3. zakupy zrobione na zapas dzielą się na dwie kategorie: "już
wszystkie zjedliśmy?!" oraz "weź przejrzyj lodówkę, połowę znowu
trzeba wywalić",
4. żadna żywa siła nie zmusi mnie do wstania o godzinę wcześniej
celem przygotowania pieczeni na obiad,
5. a jak juz wracam i mam do wyboru pranie albo mycie podłogi,
to wybieram poleżenie na kanapie z książką. Bo czytać muszę, a
jeść nie (tzn, muszę, ale mogę byle co). Taka powiedzmy
Cioteczna Prababcia, której za stymulację intelektualną służą
kolorowe artykuły w gazecie z programem, przeglądane kątem oka
podczas oglądania kątem drugiego oka jakiejś telewenezueli i
jednoczesnego mieszania łyżką w garnku, jest lekko licząc o dwie
godziny dziennie do przodu.

Pozdrawiam
Hanka, co jak się wyniesie na wieś, to dopiero zobaczy, jaką
miała dotychczas taryfę ulgową :)
--
Hanka Skwarczyńska
i kotek Behemotek
KOTY. KOTY SĄ MIŁE