Tashunko napisała:

> i boicie się jak Ich długo nie ma w
> domu...i czy nawiedzają Was te głupie myśli , co się stanie, jak kiedyś
> ...coś się stanie???????? Nawet boję się ubierać to w słowa, ale wiecie
> o co mi chodzi, prawda???

Ja się baaardzo boję. W takich sytuacjach kiedy jestem sama i czekam
wyobraźnie pracuje na wysokich obrotach, czasem zupełnie wbrew mojej woli. W
dodatku podsuwa same czarne myśli. Mogłabym wtedy chyba książki pisać
(sensacyjne, kryminały, horrory). Mąż zwykle dzwoni do mnie kilka razy w
ciągu dnia, choćby po to by powiedzieć że już jedzie do domu, ale często
bywają sytuacje, że zadzwonić nie może (jakieś zebrania w pracy, narady,
cuda-wianki) i żeby nie być namolną, siedzę i czekam. Ale siedzę jak na
szpilkach i czekam jak wariatka (dobrze że mam dzieci - mam się czym/kim
zająć ;-))

Nie potrafię sobie wyobrazić, że mogłoby Go któregoś dnia braknąć. Staram
się sobie tego nie wyobrażać, wiem że wszystko się może zdarzyć, mam tę
świadomość, ale nie chcę o tym myśleć.

Ula

--
Archiwum grupy: http://niusy.onet.pl/pl.soc.rodzina