zwykly_facet <z...@t...pl> napisał(a):

> Kto tam pamieta opisywana sytuacje... Jednak wyszlo na to, ze pewne moje
> przypuszczenia i obawy zaczynaja sie sprawdzac... O ile na poczatku
> dziewczyna podeszla bardzo entuzjastycznie do tego spotkania po latach i w
> liscie wyslanym dzien po bylo duzo radosci i zadowolenia, o tyle teraz ten
> entuzjazm z jej strony gdzies prysl, a wrecz pojawia sie cos w rodzaju
> dystansu. Dlaczego? Ma chlopaka, na ktorym jej zalezy, a mnie traktowala
> 'zbyt dobrze'. Mielismy dzis sie spotkac - tym razem z mojej inicjatywy, ale
> nie wyszlo, bo jak stwierdzila - cos popsulo jej plany. Oczywiscie moglo byc
> tak naprawde i nie mam powodu, zeby jej nie wierzyc, ale niezaleznie od tego
> nie ma juz tej checi z jej strony, a ja odnosze wrazenie, ze obecnie to jest
> raczej cos na zasadzie tolerancji, niz jakiegokolwiek zaangazowania. Byc
> moze z biegiem czasu uda nam sie naprawde zaprzyjaznic, ale na dzien
> dzisiejszy wyglada to tak, ze dziewczyna mogla wystraszyc sie mojego
> zaangazowania w ta znajomosc, a byc moze i swojego, a teraz postepuje tak,
> zeby 'wszystko wrocilo na swoje miejsce'. Nawet juz nie chodzi o to, ze ja
> czegos od niej oczekuje, bo juz przestalem - jedyne, czego pragne, to dobrej
> kolezanki, ale ona nigdy nie bedzie miec pewnosci, czy ja czegos nie
> oczekuje. Dlatego tez uwazam, ze przyjazn pomiedzy kobieta i mezczyzna, o
> ile mozliwa, na pewno nie nalezy do rzeczy latwych, a wymaga przede
> wszystkim pelnej szczerosci oraz otwartego mowienia o wlasnych obawach i
> ewentualnych oczekiwaniach. Bez tego raczej sie nie da...
>
> Pozdrawiam
> zf
>
> PS. A moze jednak ja za duzo mysle, za duzo analizuje...?


W moim rozumieniu oboje zorientowaliście się, że to wcale nie chodzi o
przyjaźń i z różnych powodów obleciał Was strach. Odsunęliście się na
pozornie gwarantujący bezpieczeństwo dystans paru kroków. Partner dziewczyny
odgrywa drugorzędną rolę i już stoi na przegranej pozycji, z czego ona
niekoniecznie zdaje sobie sprawę. Ten związek nie przetrwa próby czasu,
obojętnie czy Ty pomożesz mu paść, czy zrobi to ktoś inny. Cóż bym Ci
radziła? Pójść za logiką serca. Tak będzie najlepiej dla wszystkich, w tym
dla obecnego chłopaka dziewczyny. Zyska szansę na lepszy związek niż ten, w
który się obecnie znajduje. Powinniście uporać się ze swoimi obawami, bo
jestem przekonana, że to właśnie one tworzą między Wami dystans i niepewność
własnych uczuć, a raczej usilne zaprzeczanie ich prawdziwości.
Cytuję jeszcze raz Twoje słowa, bo wydaje mi się, że one mają tu kluczowe
znaczenie:

> Dlatego tez uwazam, ze przyjazn pomiedzy kobieta i mezczyzna, o
> ile mozliwa, na pewno nie nalezy do rzeczy latwych, a wymaga przede
> wszystkim pelnej szczerosci oraz otwartego mowienia o wlasnych obawach i
> ewentualnych oczekiwaniach. Bez tego raczej sie nie da...

uzus





--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/