Pan Alek napisał:

>>> Mojej mamie osoba tego typu zrobiła kiedyś niemałą przykrość.
>>> Goście zaproszeni, gospodyni urobiona po łokcie, stół się
>>> ugina od różności, wszyscy wcinają aż miło a jedna osoba siedzi
>>> przy szklance wody,
>>
>> Gdyby tak szanowna mama złożyła wcześniej zapytanie na
>> pl.rec.kuchnia, to by mogła tej przykrości nie dostąpić.
>
> Od kiedy czytanie prk jest powszechnym obowiązkiem?

Nie jest, nigdy też nie było. I ja też nie sugerowałem czytania,
lecz zadanie pytania -- można przyjść, zapytać, chwilę poczekać,
zwykle ktoś odpowie. Lepiej lub gorzej, mądrzej czy głupiej, ale
odpowie. Będą też tacy, co zamiast odpowiedzi przyniosą ze swojej
piaskownicy wiaderko z błotkiem i zaczną obrzucać. Ale nie jest
powszechnym obowiązkiem, by z takimi się zadawać.

> A może standardem jest wnikliwe przesłuchanie każdego gościa
> z osobna i indywidualne uzgadnianie menu? I w efekcie szykowanie
> kiludziesięciu dań zamiast kilku?

Ja na przykład nie zapraszam do domu na ucztę osób kompletnie mi
nieznanych, o których nic a nic nie wiem. Nie wiem, czy to standard,
po prostu tak mam. Są ludzie, dla których zrobienie trzydziestu
specjalitów-delamezonów, to jak bułkę z masłem zjeść. Ale to też
nie jest standard. Więc pzeważnie chce się zrobić mniejszy zestaw,
który zadowoli wszystkich. Jeśli ktoś nie wie jaki, to pyta.

> Obracamy się w określonym kręgu kulturowym i dopóki oferowane
> dania mieszczą się w naszej normie to gospodarz jest w porządku.
> Wiadomo, gdyby podał same pędraki, pieczone szczury i inne
> egzotyczne ekstrema to sam sobie winien. Ale normalne, polskie
> jedzenie z założenia jest "bezpieczne". Ewentualnie gość przyjmując
> zaproszenie mógłby nadmienić o swoich szczególnych życzeniach albo
> po prostu zaproszenia nie przyjąć.

Nie że ja mam jakieś szczególnie kosmopolityczny krąg kulturowy,
a jednak zdarza mi się zadać z jakimś muzułmaninem czy innym żydem.
Buddystą, hinduistą czy kimś takim. O tym, że w tym naszym kręgu
europejskim nie jest tak jednolicie, jak komuś z jego gumna może
się wydawać, to nawet nie wspomnę. "Nasze polskie" jedzenie też
nie takie oczywiste dla wszystkich.

>>> Tego nie zje bo w tym jest coś, a innego nie ruszy bo jest
>>> w nim coś innego. Niby błahostka, ale jednak przykrość.
>>
>> A może mamie wcale przykro nie było?
>
> Jednak ja wiem lepiej.

Z pewnością. A mama wie jeszcze lepiej.

>> Lub wręcz przeciwnie, przewrażliwiona jakaś? Może tej osobie
>> nic ponad szkalnkę wody nie było trzeba?
>
> Myślę, że większość osób tutaj bez trudu może wczuć się w sytuację
> gospodyni, której coś takiego sie przydarzyło. Gdyby była
> przewraźliwiona to wzięłaby to jako ciężką zniewagę. A tak to tylko
> było jej przykro, że nie była w stanie dogodzić gościowi i "poległa"
> jako gospodyni.

No ale przecież poległa, to fakt. Nie wiem nie byłem, miodu ni wina
tam nie piłem, tyle się dowiedziałem, co przeczytałem. Jednak wygląda
mi to na całkowite nieporozumienie. A może po prostu wystarczyło
zapytać jednego czy drugiego...

Te nieporozumienia zresztą potrafią wyglądać rozmaicie. Można czasem
usłyszeć "wpadnij do nas na chwilkę wieczorkiem" -- a na miejscu się
okazuje, że przyjęcie pełną gębą, gospodyni urobiona po łokcie, stół
się ugina od różności. No i kupa gości, którzy "wpadli na chwilkę" i
teraz wcinają aż miło. Ten od szklanki wody mógł nie zrozumieć kodu
kulturowego przywiązanego do "polskiej gościnności".

>> Trudno mi sobie wyobrazić, że w przeciętnej kuchni nie ma czegoś,
>> co by zadowoliło każdego, z najdziwniejszymi nawet ograniczeniami
>> żywieniowymi. Chyba że u mamy kuchnia jakaś nieprzeciętna.
>
> To masz słabą wyobraźnię. Wystarczy gość w postaci ortodoksyjnego
> żyda.

Bo widomo, że ortodoksyjni żydzi mają to do siebie, że nigdy nic po
nich nie poznać. Że są ortodoksyjnymi żydami dowiadujemy się zwykle
wtedy, gdy przechodząc obok z tragarzami wpadną na chwilę na przyjęcie.

Jarek

--
Bardzo cię polubiłem chłopie... musisz kiedyś do nas wpaść.
Tylko zadzwoń przedtem, żebyśmy... byli w domu.