Karol Y pisze:
> Jesteśmy ze sobą trzy lata, mamy po 19 i 21 lat, myślimy o wspólnym
> życiu, o zamieszkaniu razem gdyby tylko było to już możliwe, o
> wspaniałym dzidziusiu którego chcielibyśmy w przyszłości mieć...
> W tym czasie ja poszedłem na studia, mam prace, samochód. Moja
> dziewczyna będzie teraz kończyć liceum i marzy o dostaniu się na
> weterynarie. Problem w tym, że takowej szkoły tu na miejscu w Łodzi nie
> ma, będzie musiała wyjechać do innego miasta. Jasne, inni wyjeżdżają za
> granice czy na inny kontynent, ale dla każdego skala jest inna. Oboje
> boimy się o to co z nami będzie, choć ja tego nie mówię, nie okazuje
> dziewczynie. Wszak jestem facetem, więc muszę być zdecydowany i nie mieć
> wątpliwości. Może się uda i będziemy się widywać w weekendy. Coś pewnie
> wypadnie, bo zawsze wypada, ale może te 2-3 razy w miesiącu. Choć
> wolałbym, żeby została studiowała tutaj, to chce żeby spełniała swoje
> marzenia, tylko... Mówi mi, że boi się, nie wie jak wytrzyma tak daleko
> ode mnie, w samotności. Najpewniej będzie wynajmowała mieszkanie z kimś,
> jej przyjaciel ma podobne plany, może razem zamieszkają. Mnie zostały
> jeszcze trzy lata studiów, może powinienem spróbować przenieść się razem
> z nią, spróbować tam znaleźć prace. Tylko, że to wydaje mi się już za
> trudne, a jak nie dam rady? To co mi opowiada o samotności, o
> przyjacielu z którym się nieźle dogaduje, sprawia że ja już teraz
> zaczynam widzieć wszystko w czarnych barwach. Co raz mniej weselszy
> wydaje mi się świat. Zaczynam myśleć już żeby jak najlepiej wykorzystać
> każdą chwilę, nie szczędzić na niczym, żeby przygotować się na ostatnie
> wakacje... To strasznie stresujące i deprymujące.
> Na pocieszenie nie liczę, bo i to nic pewnie nie da i nikt tego robić
> nie będzie, ale może raczej nad jakimś kopniakiem, żeby wziąć się w
> garść, bo boję się też że takim marudzeniem i nastawieniem najprędzej
> doprowadzić do tego czego właśnie nie chce.

Najblizsze duze miasto od Lodzi to... Warszawa. Pewnie daloby sie
przeniesc tam na studia (jesli nie na 3-ci, to przenajmniej na 2-gi
rok). A z pracą tam nie ma problemu. Na poczatku moze byc trudno, ale
pewnie i tak by bylo to lepsze niz 3 lata rozlaki.