Chiron pisze:
>
> Użytkownik "LeoTar Gnostyk" <L...@l...net> napisał w wiadomości
> news:odu5a9$sv1$1@node2.news.atman.pl...
>> Chiron pisze:

>>> Pytasz o moją diagnozę, a gdy ją stawiam, to się wycofujesz. To,
>>> że się raczkiem wycofujesz nie zwalnia Cię z uiszczenia opłaty za
>>> diagnozę. :-)

>> Chironie, a może po naszej jakże długiej znajomości postawisz mi
>> nową diagnozę na podstawie mojego zachowania, bo czasami tracę
>> nieco grunt pod nogami i potrzebuję czyjegoś świeżego spojrzenia z
>> zewnątrz.
>>
>> Otóż wczoraj odbyła się przed sądem druga rozprawa w sprawie o
>> podział naszego majątku wspólnego dorobkowego, którym do chwili
>> obecnej jet mieszkanie własnościowe, i której to sprawy nie
>> załatwiliśmy podczas rozwodu w 1996/7 roku. Pierwszy raz po 23
>> latach miałem okazję zobaczyć moją córkę Kasię i drugi raz w tym
>> samym czasie młodszego syna Janka. Starszego Wojtka (Down) moja
>> eks- niestety nie przyprowadziła jako świadka do udziału w
>> sprawie. Bardzo mi było żal Kasi, która wygląda na bardzo zmęczoną
>> życiem, i której szeroko otwarte oczy, gdy odpowiadała na jakieś
>> tam moje pytanie, świadczyły o tym, że jest nadal przerażonym
>> dzieckiem po terapii, którą jej zaserwowali w 1994/5 roku
>> "specjaliści" z wrocławskiego ośrodka socjoterapii młodzieżowej na
>> wniosek Teresy M. Ponadto życie Kasię też nie rozpieszcza, gdyż ma
>> niepełnosprawnego syna. Znacznie lepiej czuje się Jasiu, ulubiony
>> syn Teresy M., który jeszcze na razie nie ma problemów rodzinnych
>> (i oby ich nie miał).
>>
>> Sprawa jak to sprawa. Wnioskodawczynią w sprawie jest Teresa M., ja
>> jestem tylko uczestnikiem. Wnioskodawczyni chce udowodnić, ze to
>> dzięki niej mamy to mieszkanie, że to wyłącznie ona i jej rodzice
>> przyczynili się do tego, że nabyliśmy to mieszkanie i że ja to
>> właściwie nie mam żadnego prawa; stara się umniejszyć moją rolę w
>> zabezpieczaniu rodziny i naszym materialnym wzbogacaniu się. I dla
>> udowodnienia tego powołała świadków, którzy mają zakrzyczeć sąd bez
>> żadnych twardych dowodów, i pokazać że właściwie to byłem
>> utrzymankiem Teresy M.
>>
>> Ale to nie jest ważne. Dla mnie sprawa o podział mieszkania jest
>> ostatnią szansą na... odbudowanie rodziny i przywrócenie normalnych
>> relacji między nami oraz dziećmi. Jest to oczywiście możliwe tylko
>> wówczas gdy odbudujemy nasz związek ale nie na zasadach, które
>> obowiązywały przed jego rozpadem, czyli na dominacji kobiety, lecz
>> na zasadach partnerskich. I to zaproponowałem mojej eks-:
>> odbudowanie pełnej rodziny, i wówczas podział mieszkania będzie
>> niepotrzebny. W przypadku, jeżeli Teresa M. nie zgodzi się na moją
>> propozycję proponuję podział po 50% pomimo tego, że fizycznie
>> przyczyniłem się znacznie bardziej do tego, że ma ona teraz gdzie
>> mieszkać.
>>
>> Jest to moje ostatnia próba odbudowania rodziny a jedynym warunkiem
>> jaki stawiam jest uczciwa rodzinna rozmowa na temat wszystkich
>> niewygodnych faktów naszej przeszłości, które - w porę nie
>> wyjaśnione - umożliwiły Teresie M. manipulację i obciążanie mnie
>> poczuciem winy za wszystko co stało się złego w naszej rodzinie.
>> Manipulacja, której się w porę nie przeciwstawiłem, stała się
>> zalążkiem dowolności interpretacji tych faktów przez Teresę M. z
>> czego postało następnie kłamstwo historyczne, rzecz by można. Zdaję
>> sobie sprawę, że trudno jest się uwolnić od kłamstwa, które zostało
>> wbudowane w rodzinną rzeczywistość, i które umożliwiło kobiecie
>> sprawowanie nad rodziną niekontrolowanej władzy. Ale cóż, spróbować
>> trzeba bo w tle jest dobro i zdrowie emocjonalne naszych dzieci a
>> także ich dzieci. Dlatego zaproponowałem takie rozwiązanie przed
>> sądem mimo tego, iż zdaję sobie sprawę z tego jak nikłe są szansę
>> powodzenia mojego przedsięwzięcia. Ale bez pracy nie ma kołaczy
>> więc trzeba działać nawet narażając się na kpiny Teresy M. i
>> przywoływanie do porządku przez sędziego, który stwierdził, że
>> sprawa dotyczy podziału majątku a nie odbudowania rodziny.
>>
>> Chironie, czy ja jeszcze mam dobrze pod kopułą?

> Wiesz, to nie jest ten problem - czy masz dobrze pod kopułą, czy też
> nie. Któż może to stwierdzić? A w ogóle to kto ma ład pod deklem? :-)
> W tym, co piszesz - ja widzę coś, co - jak będziesz chciał, to może
> Ci się przyda. Otóż - mam głębokie przekonanie, że sędzia miał sporo
> racji zwracając Ci uwagę, ze tam właśnie spotkaliście się po to, żeby
> podzielić się mieszkaniem. Wiesz - dziwi tu to, że czekasz na
> rozprawę, żeby jej złożyć taką propozycję. Jak rozumiem - inny
> kontakt nie był możliwy.

Nie, to nie był pierwszy raz Chironie kiedy jej zaproponowałem odbudowę
rodziny. Już sporo czasu upłynęło od chwili gdy zaproponowałem jej to w
rozmowie telefonicznej. A dlatego przez telefon bo spotkać się ze mną
nie chciała. Wówczas w rozmowie telefonicznej mnie nieomalże wyśmiała.
Ale zrzuciłem to na karb urażonej dumy, no bo w skoro od lat nie chciała
ze mną rozmawiać to ja "rozmawiałem" z nią przez... Usenet. W końcu
jakąś drogą trzeba zacząć ze sobą rozmawiać.


> No ok, ale skoro tak, to przecież jakieś przyczyny spowodowały, że
> jesteście w tym miejscu, w którym jesteście teraz. No a skoro tak -
> to należy się zapytać: Czy nadal istnieją te powody? To nie ma
> znaczenia, czy te powody są prawdziwe, czy też wydumane. Na przykład
> - dla Twojej żony istnieją jakieś powody, dla których nie chce się z
> Tobą widzieć.

Jedyną przyczyną była kiedyś moja słabość w stosunku do niej spowodowana
moim brakiem poczucia własnej wartości i godzeniem się na wszystko byle
by tylko nie stracić dostępu do seksu z nią, od którego byłem
uzależniony gdyż w ówczesnym moim stanie świadomości nawet niezbyt udany
seks był potwierdzeniem mojej męskości. Tak zostałem wychowany i tak
jest wychowywanych 100% chłopców. Dzięki temu kobiety mogą manipulować
mężczyznami posługując się manipulowaniem beczką prochu jaką są faceci
wychowani na macho przez swoje matki. Bo to matki, a nie ojcowie
wychowują nas na machystów. Ojcowie nie mają dostępu do życia
emocjonalnego swoich dzieci nie tylko w początkowym okresie życia
dziecka ale również póżniej. Matki robią wszystko aby być dla dzieci
tymi najważniejszymi, tymi które jako jedyne zapewniają poczucie
bezpieczeństwa i uczucia. W ten sposób stają się matki w ich przekonaniu
dzięki podziwowi dzieci lepsze, kompensują sobie brak poczucia własnej
wartości za pomocą dziecięcej wdzięczności, która faktycznie wynika z
uzależnienia dziecka od matki i, w pewnym momencie, z nieuświadamianego
strachu dziecka przed porzuceniem rzez matkę. No bo co się stanie gdy
matki, tej jedynej opiekunki i gwarantki poczucia bezpieczeństwa,
zabraknie? A równocześnie matka "poświęcając" się dzieciom oddala się od
partnera, z którym - w jej podświadomym przekonaniu - musi uprawiać seks
na handel w zamian za jego uległość i współdziałanie w zabezpieczeniu
dziecka. To pozostałość w kobiecej podświadomości po okresie kiedy
istotnie mężczyznie/samcowi nie mogła była ufać gdyż był wówczas, w
zamierzchłej przeszłości, jeszcze nieodpowiedzialnym i chętnym do
swawoli zwierzęciem. I to w zachowaniach samicy pozostało: nieufność i
wynikające zeń dążenie do całkowitej kontroli (brak zaufania to
konieczność kontrolowania działań innych) aby mogła zabezpieczyć siebie
i dziecko. W celu kontrolowania faceta posługuje się seksem merkantylnie
przez c staje się rodzinną prostytutką co zapewne do przyjemności nie
należy. Stąd odwieczna nienawiść KOBIETY DO MĘŻCZYZNY wysysana z mlekiem
matki i wychowywanie synów na uległych kobiecie niedojdów.

A Teresa M. dlatego nie chce się ze mną widzieć bo UŚWIADOMIŁEM jej te
wszystkie właśnie zjawiska. A ponieważ Kasia przyczyniła się bardzo do
tego, że mogłem sobie to wszystko uświadomić więc jak już pisałem
została, na wniosek matki i za podszeptem jej znajomej psiapsiółki
chorej psycholożki, skierowana do wrocławskiego młodzieżowego ośrodka
socjoterapii na kurację, która miała ją sprowadzić na drogę cnoty i
babskiej nienawiści do mężczyzny. I do tego Teresa M. nie chce się sama
przed sobą przyznać. A ja, dzięki przemianom świadomości, które się we
mnie dokonały, odsłoniłem jej karty, karty którymi manipulowała i
spychała na mnie odpowiedzialność za to co sama złego robiła. Ja wiem
jak bardzo boli i ile odwagi wymaga przyznawanie się przed samy sobą do
błędów, które się popełniło ale które uzmysłowione przyczyniają się do
rozwoju osoby. Wystarczy nie być śmierdzącym tchórzem.


> No to dlaczego uważasz, że wychodząc z taką propozycją - i to na sali
> sądowej - sprawisz, że przyczyny te ustaną?!

Dlatego, że na sali sądowej panuje cisza i podniosła atmosfera.No może
trochę przesadzam z tą podniosłością, gdyż sądy coraz częściej stoją
obrazem śmieszności, ale dobra i taka szansa. Myślę jednak, że gdybym
miał okazję powiedzieć to co powiedziałem w obecności wszystkich
świadków powołanych przez Teresę M. to nacisk na nią byłby jeszcze
większy: zarówno presja na "nie daj się facetowi" wywierana przez równie
chore na nienawiść do mężczyzn jak i ona sama jak i te inne. W ten
sposób cały czas wymuszam polaryzację nastrojów w rodzinie i zmuszam do
samodzielnego myślenia nawet dzieci obarczone przez Teresę M. "syndromem
sztokholmskim". Nawet jeżeli nie wygram(y) to wydżwignę świadomość
dzieci na znacznie wyższy poziom aniżeli wówczas gdybym był potulnym
baranem do rżnięcia. I wówczas jeżeli nie mnie to im uda się
rozpowszechnić moją myśl i ideę. Bo ziarno zostało zasiane 23 lata temu,
kiedy ja uświadomiłem sobie w czym rzecz i kiedy Teresa M. ze strachu
przed koniecznością rezygnacji z samodierżawnej władzy wyrzuciła mnie z
domu zamiast podjąć ze mną uczciwą rozmowę, którą już wówczas jej
proponowałem chociaż byłem do tej rozmowy znacznie gorzej niż teraz
przygotowany. Wówczas byłem na początku i nie wiedziałem nic na temat
porzucenia, ale wówczas to ona sama mi to podpowiedziała.


> Ba! Przecież ona to może wykorzystać przeciw Tobie!

Niech spróbuje. Tylko na to czekam.


> Pierwszy raz od 23 lat widziałeś swoją córkę. No ale właściwie
> dlaczego?

Tak, widziałem Kasię przez moment, pierwszy raz od 23 lat. I myślę, że
zgodę na to widzenie wyraziła Teresa M. Nie wiem jakie intencje jej
przyświecały, ale to była jej zgoda. Dlatego uważam, że pierwsze lody
zostały przełamane. :-)


> Jak myślisz - co Twoja córka sobie myśli o Tobie?

Na pewno nic złego. Tak samo ja przed 23 laty gdy wyjeżdżała ode mnie ze
Stanów i gdy napisała mi ten pamiętny list, starała się być neutralna i
jej zeznania były bardzo oszczędne, tak jak i list. Zmieniła się bardzo
od grudnia 1994, kiedy widziałem ja po raz ostatni po terapii, którą jej
zaserwował wymieniony przez mnie wyżej wrocławski ośrodek socjoterapii
młodzieżowej, i kiedy zionęła nienawiścią do mnie. Na przestrzeni od
września do grudnia '94 zrobili z niej mojego wroga. Chociaż właściwie
to proces zaczął się już w czerwcu '94 kiedy Teresa M. przyjechała z
Wojtkiem do USA i zaczęła "prostować" Kasi kręgosłup moralny z
przyjaznego mężczyznie na nienawistnego mężczyznie. Kasi ma teraz swoje
problemy rodzinne i zaczyna dostrzegać, że zawsze bylem w stosunku do
niej uczciwy i że ją cały czas kocham jak dziecko. Ale też nigdy nie
ograniczałem jej wolności ani nie nakazywałem działać przeciwko matce. W
przeciwieństwie do Teresy M., której działalność w stosunku do mnie byłą
zawsze nieuczciwa. I do tego Teresa M. musi się przyznać by mogła się
pojednać z naszą córką. Bo to jest najważniejszy moment w historii
naszej rodziny: pojednanie matki z córką. Chłopcy w tej rozgrywce to
mały pikuś, gdyż ja nigdy ich nie poniżyłem tak jak Tresa M. zrobiła z
naszą córką.


> To samo dotyczy syna. A może inaczej: z ICH punktu widzenia - co
> przemawia za tym, żeby Ci pokazać wyciągnięty palec, a co za tym,
> żeby próbować stworzyć wraz z Tobą rodzinę?

Myślę, że docenią moja cierpliwość w dążeniu do odbudowy rodziny i
okazywany szacunek pomimo drzazg, które wokoło lecą. Ale "gdzie drwa
rąbią tam wióry lecą", nie da się inaczej.

> Chiron

--
Pozdrawiam
LeoTar Gnostyk

Świat według LeoTar'a - http://leotar.net/
Pomoc wzajemna jako czynik rozwoju - Piotr Kropotkin
Odważ się wiedzieć - Zygmunt Freud