"Duch" w news:apj6at$it9$1@news.tpi.pl napisał(a):
>
> > Nawet na pewno jesli jest swiecie przekonany, ze wyglad
> > jest tak bardzo wazny, nikt go nie kocha, nikt go nie lubi itp.
> O, to, to!
> Nie lubie facjaty bo -> pewnie nikt mnie nie kocha -> bo ......

Wlasnie. Czesto jednak jest tez chyba tak, ze:

czuje sie samotny -> cos musi byc powodem -> to na pewno przez wyglad
[ewentualnie jeszcze -> bo przeciez... (i tu przykladowo powrot do zdarzen
z dziecinstwa)]

Tymczasem IMHO jest to bardzo naciagane. Wnioskuje tak obserwujac innych -
wlasnie tych, ktorzy pomimo tego iz ich powierzchownosc nie jest
specjalnie przyjemna to potrafia byc szczesliwy i nie czuja sie samotni.
Tak wiec za samotnosc raczej nie odpowiada wyglad lecz podejscie do
pewnych spraw. Jestem samotny nie dlatego, ze jestem brzydki ale dlatego,
ze uwazam iz moj wyglad na samotnosc mnie skazuje.

Z tym, ze to jest spore gdybanie. Marazm nie napisal w czym dokladnie jest
problem. Przypuszczam jednak, ze wlasnie o to sie rozchodzi. Ludzie,
ktorzy nie czuja sie samotni raczej nie narzekaja na swoj wyglad. No
chyba, ze cialem zarabiaja na zycie (przykladowo modelki, aktorzy,
piosenkarki).

> W sumie glupio wyszlo bo wygladalo jakbym powiedzial, ze
> na marne pocieszasz go.

Heh - ale ja sam to przyznaje :) Jesli nie bedzie chcial naprawde sie z
tego wyleczyc to pocieszam go na marne. Jesli zas on pocieszki szuka to
znajdzie ja praktycznie wszedzie gdzie spojrzy. Nikt nie musi sie silic na
to aby napisac cos wyjatkowego :)

> Nie! Pocieszane jest dobre!

Gdy ktos tego naprawde potrzebuje :)

> ... moze ten-ktos nie ma "swojego miejsca" wsrod ludzi wsrod
> ktorych przebywa, czuje sie jak piate kolo u wozu? Generalnie,
> "anonimowi ludzie na ulicy" raczej odpychaja niz wspieraja, jesli
> sie nie ma znajowych, ktorzy go lubia, to moze On tak sie czuc?

Chyba czesto jest tak, ze ci znajomi (a nawet wiecej niz znajomi) sa, ale
jakos sie dego nie dostrzega, nie docenia. Czlowiek ciagle goni za jakimis
cieniami. Stara sie zlapac tecze za jeden z koncow.

> A moze powtalo cos takiego jak w jego grupie "klimat
> wysmiewania"?

To mozliwe. Najlepiej nauczyc sie smiac z samego siebie. Nie jest to
latwe, ale pomaga. W grupie moich znajomych wzajemne dogryzanie sobie jest
czyms na porzadku dziennym. Kazdy jest dla drugiego bardzo uszczypliwy.
Kazdy jednak tez wie, ze to tylko zarty. Kolejna sprawa to ta, ze ludzie
informacje o nas czerpia od nas samych. Jesli bede sie uwazac za ofiare
losu, kogos kogo grupa nie jest w stanie zaakceptowac - tak
najprawdopodobniej bedzie. Osoba, ktora zna swoja prawdziwa wartosc pewnie
bedzie postrzegana jako pewna siebie. Jeski facet uwaza sie za brzydala
wtedy nie bedzie dostrzegac dziewczat, ktore tylko czekaja aby gdzies je
zaprosil. Pozostaje jednak problem porazki (zostanmy przy sprawach
sercowych). Osoba pewna siebie i znajaca swoja wartosc gdy spotka sie z
odmowa przejdzie nad nia do porzadku dziennego. Osoba o niskim poczuciu
wlasnej wartosci gdy dostanie kosza przyjmuje to jako dowod, ze ma racje
postrzegajac siebie w taki a nie inny sposob - jest do niczego, jest
paskudna i nikt nigdy jej nie pokocha. Porazki spotykaja wszystkich,
jednak rozni ludzie roznie do nich podchodza.

> Jeden u drugiego wyszukuje "slabych punktow", wyciaga to na
> swiatlo dzienne i wysmiewa sie, drwi z tego?

Najczesciej drwi sie z czegos aby drugiej osobie dopiec. Jesli ta osoba
jest jednak nieczula na docinki wtedy one nie maja sensu. Barbara
Streisend (czy jak ona sie zwie)... ta z tym wielkim nosem. Pewnie gdy
byla mloda wcale nie byla z tego dumna. Jednak nie nalozyla papierowej
torby na twarz ale ze swego 'defektu' uczynila wrecz atut - jest bardzo
charakterystyczna. Pewnie nie wygra w rankingu najseksowniejszej aktorki,
ale jednak jest jedna z bardziej znanych. Wielu ludzi ja szanuje,
zazdrosci, ceni.


pozdrawiam
Greg