> Dzięki za twój list. Chyba właśnie na tym polega istota problemu, tj. jak
> sobie radzić z "psuciem" dziecka przez szkołę, rówieśników, dziadków, żony i
> moim własnym. Wpływ może być i dobry i zły oczywiście.

Mnie też wydaje się to największym problemem. Tym bardziej, że model wychowania
nie jest (poza skrajnymi przypadkami) aż tak istotny, jak to, by był spójny u
rodziców, dziadków, nauczycieli itd. W tym względzie wizyta u psychologa
pomogła mi najwięcej. Udało mi się, podpierając się wizytą w poradni, skłonić
moją mamę do współpracy. Duuuży sukces, biorąc pod uwagę, że ona "zawsze ma
rację" i uważa, że wszystkie problemy biorą się z postawy mojego męża...
Powiedziałam jej po prostu, że każde z nas ma swoją działkę do zrobienia, ja i
mąż też, a jej mówię tylko to, co ona może zrobić dla Radka. Nie będę jej
przecież opowiadała przebiegu całodziennej wizyty...
Stosując podobną metodę "my mamy wiele do zrobienia, ale dobrze by było, gdyby
pani w niektórych rzeczach pomogła" udało mi się porozmawiać z katechetką
powodując u niej chęć współpracy, a nie wrogość! To było dwie godziny temu :-D
W ciągu całej rozmowy przypominałam sobie, że ona przecież nie chce źle, a ja
nie mam jej pokazać, że nie ma racji, tylko poprosić ją o pomoc i
wyrozumiałość...

> Do tej pory miałem
> wrażenie. że te wszystkie wpływy układały się dla syna korzystnie. Teraz mam
> wrażenie poważnego niekorzystnego zakłócenia.

Wrażenie na pewno słuszne, okres adaptacyjny sprawia jakieś problemy u
wszystkich dzieci. Teraz trzeba uważnie obserwować, by podjąć decyzję: czy
interweniować i jak bardzo...

Marta

> pozdr
> kis

ps

Kilka razy pojawiło się w tym wątku zdanie, że najczęściej nieudolność w
nauczaniu spotyka się właśnie u katechetów. Znalazłam chyba, przynajmniej
częściowe, wyjaśnienie tego zjawiska. Katecheci po prostu nie muszą spełniać
takich wymagań jak inni nauczyciele!

http://www.men.waw.pl/oswiata/awans/poroz-r2.htm



--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl