Użytkownik Arel napisał:

> Mam pytanie za milion punktow: Co zadowoli uczniow???

Uczniów można podzielić na 3 grupy:

1. osssochodzi?
Grupa uczniów, która jest przychodzi na zajęcia, bo musi. Ich wizja
'informatyki' (klikanie w windows, "cool" programiki, magia w stylu
"łamanie programów trzema kliknięciami myszy") rozminęła się z
rzeczywistością, co powoduje zazwyczaj sporą dawkę frustracji. Traktują
otrzymywaną wiedzę, jako zło konieczne, samodzielnie selekcjonując to,
"do DLA NICH ważne". Trzeba upewniać się za każdym razem, że wynotowali
to, co jest istotne, żeby potem się nie okazało, że nie zapamiętali
wielu istotnych treści. Ich oczekiwania, to "byleby nic nie zadali do
domu".

2. "a co ja robię tu?"
Outsiderzy z dolnej półki (zazwyczaj 1 osoba w każdej grupie ~10 osób,
1-2 w grupach 10-20 osób). Kompletna pomyłka w wyborze szkoły /
szkolenia / przedmiotu itd. Nie chodzi już nawet o to, że mieli inną
wizję informatyki - oni po prostu poszli do _jakiejkolwiek_ szkoły, "bo
rodzice kazali". Osobyte czasami daje się poznać po tym, że próbują
'zniknąć', kiedy wykładowca / nauczyciel "rzuca pytanie w klasę"
oczekuję ochotnika. Jednocześnie, są one kompletnie pasywne - mimo jasno
określonych zasad prowadzenia zajęć (każdy uczestnik ma prawo zadać
pytanie w momencie, kiedy nie zrozumiał jakiegoś terminu użytego przez
wykładowcę), nie korzystają ze swoich praw.

3. "czemu tak mało?"
Outsiderzy z górnej półki. Maniacy tematu, którzy przerastają swoich
kolegów z grupy o głowę. Temat to ich pasja. Ci również dość często
nudzą się na zajęciach, bo materiał przerabiany "dla wszystkich", oni
już dawno znają i oczekiwali po zajęciach "informatyki" czegoś więcej. W
ich mniemaniu, już po roku, klasa powinna przystąpić do projektowania
nowego systemu bankowego, albo w ostateczności pisać nowy system
operacyjny dla desktopów. Tych uczniów (choć bardziej dotyczy to już
starszych uczestników kursów, niż stłamszonych uczniów szkół publicznych
;-)) można poznać po tym, że zawsze próbują mieć "swoje zdanie" i aż ich
roznosi, by dodać coś do treści przekazywanych przez prowadzącego
zajęcia. W przypadku kursów, osoby takie rozpoznaje się po tym, że w
czasie przerw, "na kawę" zamęczają wszystkich opowieściami o swoich
osiągnięciach, albo zamęczają wykładowcę pytaniami.
Prymusów takich nie można zostawiać samopas. Należy ich raczej (metodą
wojskową) wykorzystać, na przykład zlecać mu zawczasu przygotowanie się
do określonego tematu do zreferowania dając mu tym samym możliwość
"zabłyśnięcia". Jeśli jest więcej niż jeden taki prymus, warto wyznaczać
ich na kierowników projektów. I tak odwalą 90% roboty, a reszta uczniów
być może czegoś się przy nich nauczy.

--
Grendel