Na pewnym spotkaniu z kadrą kierowniczą wysokiego szczebla pewien
procesor miał wygłosić odczyt o "Organizacji czasu pracy". Ponieważ
przeznaczono na jego odczyt bardzo mało czasu wszedł na mównicę i po
powitaniu słuchaczy wyjął szklane kilkulitrowe naczynie a następnie
włożył do niego kamienie wielkości pięści aż po sam brzeg.
Spytał następnie słuchaczy: 'czy naczynie jest pełne?' - 'Tak' -
odpowiedzieli słuchacze.
Na to Profesor wyjął woreczek żwiru i lekko portącając naczyniem
wsypał do niego cały żwir aż po brzeg. 'Czy teraz naczynie jest
zapełnione?' spytał powtórnie - 'Nie' odpowiedzieli co
inteligętniejsi.
Racja Profesor wyjął z torby miałki piasek i wsypał go wstrząsając do
naczynia.'Czy teraz naczynie jest zapełnione?' spytał ponownie - 'Nie'
odpowiedzieli prawie wszyscy. Jak łatwo było przewidzieć Profesor
mówiąc 'Macie Państwo rację' wziął karafkę i wlał z niej wodę do
naczynia.

"A teraz, szanowni słuchacze, jakiej wielkiej prawdy uczy nas to
doświadczenie?" - spytał Profesor.

"Tego, że jak bardzo nie byłby zapełniony nasz terminarz, zawsze da
się w nim coś upchnąć" - wyrwał się jeden ze słuchaczy.

"Nie o taką prawdę mi chodziło" - odpowiedział Profesor - "Wielką
prawdą, której uczy nas to doświadczenie brzmi:

== Jeżeli jako pierwszych nie włożycie do pojemnika kamieni nie da sie
ich już później włożyć ===

I dlatego winniśmy się zastanowić co jest takimi 'kamieniami' w naszym
życiu i włożyć je do 'pojemnika' naszego życia jako pierwsze bo
inaczej rozmienimy się na drobne i zawsze będziemy nieszczęśliwi
(niezrealizowani)". Tymi słowy zakończył i opuścił salę.

(skrótu dokonał Qwax)

Pozdrawiam
Qwax