W dniu 2013-04-08 18:51, Chiron pisze:
> Użytkownik "LeoTar" <z...@g...pl> napisał w wiadomości
> news:kjufc0$h4e$1@node2.news.atman.pl...
>> Rywalizacja jest dążeniem do wykazania swojej wyższości nad
>> przeciwnikiem, rywalem. Jest dążeniem do poczucia się lepszym od
>> drugiego człowieka. Ażeby to osiągnąć trzeba drugiego zmanipulować tak
>> by się poddał. I zycięstwo w rywalizacji gotowe.
>>
>> Rywalizacja = mmanipulacja

> Czyli wrócilismy do punktu wejścia. No dobrze. Może jeszcze raz. Cytuję
> Ciebie:
>
> "Rywalizacja jest dążeniem do wykazania swojej wyższości nad
> przeciwnikiem, rywalem."
> Należy tu dodać, że chodzi o wyższość
> w_danej_chwili_w_określonej_dziedzinie. Na przykład: gram z młodszym
> synem w szachy. Rywalizujemy. Każdy z nas ma za zadanie wykazania w
> rozgrywanej partii swojej wyższości nad drugim. Podkreślam: nie ja
> jestem lepszy od syna czy on ode mnie. Ja chcę wykazać, że w rozgrywanej
> partii ja wygram- to znaczy ogólnie byłem lepszy w szachy w tej partii.
> To_tylko_tyle.

I aż tyle. W ten sposób Twoja podświadomość stwierdziła, że jesteś
lepszy od syna, a jego tym samym poniżyłeś, strąciłeś w przepaść.
Dokonałeś na nim przemocy emocjonalnej zupełnie nie zdając sobie s tego
sprawy. I tak jest w każdej innej dziedzinie nie tylko w grze w szachy.


> Rywalizujemy. Jednakże ani ja syna ani on mnie nie
> okłamuje. Nie ma tu ŻADNEJ manipulacji- czyli próby wymuszenia na nim
> konkretnego ruchu, ktory może doprowadzić do jego klęski. Ja wykonuję
> ruch- i oczekuję jego posunięcia. Jak on wykona- ja zastanawiam się, co
> on zamierza- w jaki sposób chce wygrać, jaką akcję zaplanował. Tu nie ma
> mowy o manipulacji.

Ależ jest: w jaki sposób przechytrzyć ruch syna aby poczuć samemu
satysfakcję z własnej przebiegłości. I nie zdajesz sobie z tego sprawy.
Manipulujesz w taki sposób abyś to Ty stał się zwycięzcą, a więc jesteś
lepszy od syna.


> Rywalizacja- a i owszem, jest. Kolejna sprawa-
> nawet, niejako "na upartego" możesz powiedzieć, że ja wykonując ruch
> mogę chcieć go zmanipulować, aby on wykonał określony ruch. No tu miał
> byś dużo racji.

Nie przeczytałem tego co teraz napisałeś gdy pisałem wcześniejszą frazę.
Pełna zgodność. :)


> Jednakże- tam gdzie on o tym wie (a uczyłem syna
> rozpatrywać różne warianty)- nie może być mowy o manipulacji. To
> nonsens. My gramy fair.

Nie bierzesz pod uwagę tego, że syn jest jednostką autonomiczną i od
początku go nieświadomie poniżałeś niechętnie patrząc na jego odruchy
seksualne w stosunku do jego matki. On już wówczas zanim nauczyłeś go
gry w szachy czuł się poniżany. Gra w szachy jest tylko przedłużeniem
rywalizacji o matkę/żonę, która podsyca konflikt między ojcem i synem
aby zmusić Mężczyznę do walki o jej wyzwolenie z jarzma seksualnej
niewoli. Kobiety są strasznie pokręcone psychicznie. I są tego świadome
chociaż nie wiedzą DLACZEGO. Rola Mężczyzny jest wyzwolić Kobietę s tego
bagna psychicznego. Bagna, w które wpadła Ewa uznawszy się za wyłączną
stwórczynię Dziecka i tą, która jest wyłącznie odpowiedzialna za jego,
Dziecka bezpieczeństwo. Odpowiedzialna za przetrwanie gatunku.


> Manipulacja nie jest więc równoważna rywalizacji. Choć- przyznaję-
> czasem moze być. Tam, gdzie chodzi o choorą rywalizację. Tam jednak nie
> ma fair play.

Każda rywalizacja jest chora, chociaż z drugiej strony nie
zbudowalibyśmy bez niej współczesnego zaawansowanego świata. W
szczególności nie mielibyśmy Internetu, który umożliwia nam błyskawiczną
wymianę poglądów. Nie mielibyśmy zatem szansy na zbiorową weryfikację
nowych hipotez. Rywalizacja jest OK na poziomie poszukiwania rozwiązania
zagadki przemocy, ale staje się zbędna gdy od przemocy się uwolnimy.


--
Władek Tarnawski
LeoTar