Winorośl właściwa (Vitis vinifera) tworzy zdrewniałe
pędy, których długość może osiągnąć 10-20 m;
egzemplarz, który w 1768 roku został zasadzony
w cieplarni pod Londynem i dostarczał owoców
dla dworu angielskiego, miał osiągnąć ponoć dł. 45 m.
Łodyga winorośli jest kształtowana w sposób sympodialny,
rozwija nowe gałązki dwojakiego rodzaju: długo- i krótkopędy.
Na pędach długich zakładających się parami u nasad liści
dolnych tworzy się do 40 liści krzyżowo-naprzemianległych,
z których pachwin wyrasta pęd krótki. Tworzy 3-5 liści
i zaczyna formować wąsy. Na kwitnących długopędach
zamiast wąsów powstają kwiatostany. Wąsy są dwuramienne;
w miejscu rozwidlenia po stronie zwróconej do podstawy
pędu znajduje się łuskowaty listek będący elementem
wspierającym dolnego, dłuższego ramienia wąsa. W trakcie
formowania krzewów na plantacjach ważną rzeczą
jest zachowanie relacji między masą krótko- i długopędów;
te ostatnie dadzą początek łodygom owocującym
w następnym roku.
Cztero-, pięcioklapowe liście są okrągło-sercowate,
przy czym grubo ząbkowane klapy często zachodzą na siebie,
ogonki mogą osiągnąć dł. do 10 cm.
Żółtawozielone, wspaniale pachnące kwiaty, o których
Pliniusz mawiał, iż zapachu ich nie przewyższa żaden aromat
świata, są zebrane w wiechy.
Owocami mogą być okrągłe albo podłużne jagody
w kolorach od zielonego do ciemnoniebieskiego
i o dość zróżnicowanej wielkości. Cdn.

Pozdrawia boletus