Użytkownik "Asiek" <j...@n...pl> napisał w wiadomości
news:slrn.pl.aa33aa.3vvnl6h.jgornisiewicz.kasujto@fe
ynman.news...
> Witam!
> Mam taki problem do rozgryzienia:
> młoda dziewczyna (studia, praca) jest niewierząca (podobnie jak
> jej rodzice i dziadkowie, wiec sprawa nie jest świeża). Poznaje
> chłopaka, na którym zaczyna jej zależeć, wygląda na to, że jemu
> też zależy. Temat wiary nigdy nie został poruszony. Ich wspólny
> kolega (na prośbę dziewczyny) podpytał go, co on sądzi na temat
> zwiazku z dziewczyną niewierzącą, na co ten odparł, że jemu to
> nie zależy tak bardzo, ale jego rodzinie i on nie chce takiej.
> Powiedział to tak ogólnie, nie kojarzył tego ze swoją sympatią.
> Ale ją to podłamało. Temat wciąż nie jest poruszony, niby układa
> im się dobrze, ale... Co ja mam jej poradzić? Uważam, że powinna
> o tym porozmawiać, bo zwiąże się silnie, a potem straszny zawód?
> Z drugiej strony może odwlekanie tego ma sens, bo on też się
> zaangażuje i przestanie zwracać na to aż taką uwagę?
> Poradżcie mi coś :-)
>
> --
> Pozdrawiam
> Asiek
> Pisząc do mnie usuń 'kasujto' z adresu

>>Na pewno należy o tym rozmawiać jak najwcześniej i nie tylko
w kontekście własnych relacji ale również w stosunku do obu rodzin i
co najważniejsze w sprawie wychowania dzieci. W takim mieszanym
związku nie tyle ważna jest wiara lub jej brak, co umiejętność wspólnego
szanowania poglądów partnera i wypracowywania wspólnej płaszczyzny
dotyczącej np. spędzania wspólnie świąt religijnych, ślubu kościelnego,
chrztu dziecka itd. Znam małżeństwa, w których tylko jedno jest wierzące,
co nie przeszkadza im być szczęśliwą rodziną.
Najlepszą radą dla nie wierzącego partnera jest wg. mnie nie obnoszenie się
ze swoim agnostyzmem czy ateizmem oraz traktowanie religii jako formy
tradycji, którą należy
szanować i "stosować" tzn. nie wierzący też może pójść do Kościoła, może
przełamać się opłatkiem itd. Dużo zależy od presji jaką rodzina może
wywierać na osobę niewierzącą - 11 przykazanie "Święta wojna" ;)

--
Darek D.