Rozs napisał(a):
> Użytkownik Nela Mlynarska napisał:
>
>> A pierwszaka to ja mam akurat i od początku narzucam sobie i jemu
>> dyscypline po prostu. To MA być zrobione.
>
>
> No tak właśnie robię, ale oczekiwałam, że z czasem ta konieczność stanie
> się łatwiejsza do zaakceptowania. Tymczasem guzik. Wczoraj zrobiłam
> test: wrócił ze szkoły o 12. Zapropnowałam odrabianie lekcji - nie,
> teraz nie może, bo muszą leciec na Marsa. Niech lecą ;-) O lekcjach
> przypominałam tak co 15 minut. Siadł do nich o 19 - jak odmówiłam
> puszczenia bajki.

Widzisz, tu masz psa pogrzebanego. On wie, że może odłożyć na potem,
zczarować mamę, omamić ;-) Mój wie, że przeprś nie ma. Że w sumie już
lepiej mieć to z głowy, bo matka nawet po ... nosie nie da sie podrapać
zanim się nie napisze co trzeba. Z tym, że oczywiście biorę pod uwagę
zmęczenie i ogólny stam młodego i jak widzę, że na twarz pada (bo do
17:20 lekcje były), to od razu mówię - jutro masz na 12-tą, to jutro
zrobisz.

Ale lekcje traktuję (ja) jako rzecz oczywistą, naturalną, o której
konieczności nawet w myślach sie nie dyskutuje. I nie jak coś ciężkiego
- raczej jako coś w pełni przynależnego obecnemu etapowi życia.

Jak idzie ciężko poświęca się więcej czasu, uwagi i (o zgrozo!)
cierpliwości. Jak idzie łatwiej, to nawet frajda jest.

A ... piszesz - "zaproponowałam odrabianie lekcji". Ja nigdy nie
proponuję. Pytam co ma zadane. W tym czasie wyciągam kajety i razem
sprawdzamy. Potem młode nawet się nie obejrzy jak już samo zostaje nad
zeszytem i ... nie ma z czym dyskutowac ani jak uciekać.

Pozdrawiam,
Nela