On 28 Sty, 21:26, s...@g...com wrote:
> Witam,
>
> Piszę tutaj, ponieważ zaniepokoiło mnie niedawno zachowanie mojej
> małżonki.
> W skrócie chodzi o gwałtowne reakcje związane z zapamiętanymi
> zdarzeniami, które nie miały miejsca.
>
> Czasem wychodzimy z domu gdzieś niedaleko (do sąsiadów itp.). Nie
> zawsze jednak bierzemy obydwoje swoje komplety kluczy - wystarczy
> przecież jeden. Jeśli któreś z nas chce wyskoczyć na chwilkę po coś do
> domu - wystarczy jeden komplet. Zazwyczaj korzystamy z mojego kompletu
> kluczy - czasem biorę nie swój komplet, lecz ja go trzymam w kieszeni
> (męska kieszeń mieści je bez problemu). Mamy łącznie 4 komplety kluczy
> do mieszkania.
>
> Otóż kilkukrotnie moja małżonka wzięła ode mnie komplet kluczy, a po
> powrocie mi go nie oddała. Później sam chciałem skoczyć do domu, bądź
> też wracaliśmy razem - ale nie mając kluczy pytałem o nie małżonkę.
> Zawsze w takiej sytuacji odpowiadała, że mi je dała i że to doskonale
> pamięta. Zazwyczaj wystarczy że sięgnę do jej kieszeni aby odnaleźć
> klucze. Mogę to przemilczeć - małżonka będzie miała tylko
> rozzłoszczoną minę i zły humor do rana zanim o wszystkim zapomni. Mogę
> także to skomentować w rodzaju "a jednak mi nie dałaś kluczy" - wtedy
> kończy się awanturą (argumentuje, że robię z niej idiotkę, wariatkę,
> wmawiam jej różne rzeczy i że sama wie lepiej jak było). Jeśli
> przedstawię jakikolwiek logiczny argument/dowód - napotykam na
> niekoniecznie logiczny kontrargument.
> Chyba w powyższym nie ma nic złego - każdego może czasem zawieść
> pamięć (chociaż ja raczej o czymś zapominam... nie wydaje mi się abym
> pamiętał coś co się nie zdarzyło - ale tego bym z kolei nie
> wiedział :) ).
> Problem w tym, że reakcja małżonki jest (jak na nią) niezwykle
> burzliwa i gwałtowna. Prowadzić może nawet do rękoczynów/płaczu/itp.
>
> Jest to niewątpliwie jakieś zaburzenie osobowości. Sam jednak nie znam
> się na tym i nie potrafię nawet stwierdzić czy to coś poważnego.
>
Nie znasz sie, a jednak jestes pewien, ze to zaburzenie osobowosci...
Interesujace.
Przyczyn takiego zachowania u zony moze byc sporo. Irytacja i agresja
moze wynikac z problemow malzenskich, tlumionych negatywnych emocji,
np.wobec malzonka, ale rowniez z innych problemow (np.zawodowych,
emocjonalnych, psychicznych). Nie mozna jednak nie wziac pod uwage
najwazniejszego - problemow zdrowotnych. I te nalezy jako pierwsze
wykluczyc. Nie jest wykluczone, ze to, co sie dzieje z zona, to np.
poczatki zaburzen pamieci. Zaburzenia pamieci to nie tylko
zapominanie.
Byc moze zona zaczyna sobie zdawac sprawe, ze cos jest nie tak. Byc
moze ma jeszcze inne objawy, o ktorych Ci nie wspomina, a ktorych Ty
sam nie zauwazasz. Najprawdopodobniej sama jest ta sytuacja
zaniepokojona, stad irytacja i agresja. Byc moze nie chce dopuscic do
siebie ewentualnosci, ze byc moze to poczatki jakiejs choroby?
>
> Proszę więc o wypowiedzi/porady czy powinienem coś z tym zrobić, a
> jeśli tak, to co.
>
Szczera i spokojna rozmowa z zona, to po pierwsze. O Was. O Niej. O
Jej uczuciach i o Twoich. Jesli przyczyna nie lezy w czynnikach
zewnetrznych, to radzilabym udac sie do lekarza (do neurologa i do
psychiatry, w celu zdiagnozowania zaburzen pamieci i zachowania). Nie
nalezy lekcewazyc objawow i sygnalow, ktore wysyla organizm. Zdrowie
jest na pierwszym miejscu.
A przyczyna moze okazac sie blaha, czego z calego serca zycze :)
>
> Może jeszcze dodam, że moja teściowa często mówi do siebie gdy jest
> sama. Niby nic, ale zauważyłem to już wielokrotnie gdy wszedłem do
> pomieszczenia, w którym była. Może to ma jakiś związek? Może to
> rodzinne i ten typ tak ma?
>
O tym nalezy wspomniec na ewentualnej wizycie u lekarza.

Pozdrawiam :)
F.