Monika napisała:
>
> Problem w tym, że przyjechał z książką w zębach, padł na kolana, błagał o
> szansę ze łzami w oczach, obiecał dla mnie zrobić wszystko, a nawet poprawę.

Co było pewne.

> Po drodze był też samobójczy szantaż emocjonalny. Planowałam się nie
> złamać, ale mój synek zapytał, czy się już nigdy z nim nie zobaczy i to był
> ten cios.

Jak wyżej.

> No i się złamałam.

Jak wyżej.

> Panu N. powiedziałam, że wpuszczam go do domu jako maskotkę dla mojego syna,
> a na mój szacunek musi zasłużyć. I że robię to wyłącznie pod warunkiem, że
> jednak pójdzie na terapię

Nie pójdzie.

Chciałam odpisać po pierwszym dzisiejszym liście,tym z 19:14,ale
kazałam
sobie zaczekać do jutra.
Ach,te moje przeczucia...

Obym się myliła :)

Powodzenia.Serdecznie pozdrawiam.
Hanka