> >- co znaczy nie ma zapotrzebowania? Przecież każdy bezrobotny chce zjeść,
> >ubrać się, kupić sobie Mercedesa, zbudować dom, willę, drugą nad
morzem...

> Zapotrzebowanie na pracę zgłasza pracodawca, a nie pracownik.

- to ciekawe. Mówiłem, że specjalizacja (i zabór dóbr) zaciemnia wielu
ludziom obraz. Zapotrzebowanie na pracę kogoś zgłasza jedynie jednostka,
która sama potrafi coś wytworzyć i zamienić to na efekty pracy innych.

> Jeśli
> mamy 10-ciu lekarzy, a "istnieje zapotrzebowanie" na 7-miu, to trzech
> nie ma pracy. Zgodnie z Twoim schematem, ci trzej nie posiadają
> wartościowych kompetencji.
- tak jest, pomijając przekręty, które są nieobecne w normalnej gospodarce
opartej na wartości a nie na brutalnej sile -pracę zyskują tańsi, szybsi,
lepsi, słowem bardziej wartościowi dla konsumenta. Tych 3 lekarzy w dla mnie
normalnym układzie byłoby nie tak dobrymi jak 7 wspaniałych. Oczywiście w
naszym układzie opartym na mentalności przestępczej szczególnie w takich
obszarach całkowicie nierynkowych jak służba zdrowia może być nieraz
odwrotnie.

> >- to ma być taka informacja, że osoby potrafiące dostarczyć więcej
wartości
> >innym niż ich kosztują zawsze mają oferty pracy, tak samo jak produkty
> >kosztujące mniej niż dostarczają wartości dla użytkownika zawsze mają
zbyt.
>
> To jest banał. Problem w tym, że tak rozumiana "wartościowość"
> pracownika nie zależy wyłącznie od niego. Vide: przykład z 10-ma
> lekarzami.

- a od kogo zależy czy staję się dobrym chirurgiem czy przeciętnym gościem
spod budki z piwem?


> Twój przykład z produktami pokazuje jeszcze coś innego.
> Zbyt produktów uwarunkowany jest nie tylko ich wartością netto dla
> kupującego, ale również jego możliwościami finansowymi.

- to jest oczywiste. Jeśli kogoś nie stać, to nie pomoże nawet jak ma do
dyspozycji dobry produkt. Dlatego w gospodarce, gdzie obowiązuje
specjalizacja musi być ktoś drugi, kto też coś wytworzy dla tego pierwszego,
czym się będą mogli wymienić. Jeśli jeden da dupy, to automatycznie drugi
mimo, że jest obiektywnie dostarczającym wartość producentem - nie może jej
wymienić na potrzebne mu inne produkty. 10000par obuwia nie zastąpi mu
pełnej lodówki i domu, których nie udało się wytworzyć innym jednostkom.
Teraz wśród bezrobotnych jest impas jedni mogliby wyprodukować żarcie inna
grupa schronienie i wymienić się towarem ale w związku z tym, że naraz nic
nie robią - nic się nie dzieje (oprócz odbierania siłą tym, którzy jeszcze
coś produkują). Bezrobocie zniknie tylko wówczas gdy ludzie masowo zmienią
mentalność i staną się wytwórcami i konsumentami za razem. Nie ma co na to
liczyć, chyba, że niedługo będzie reset cywilizacyjny, więc jedyna rzecz
jaką można tu i teraz zrobić, to stać się wartościowym dla tych, którzy już
są wartościowi. Całe stado darmozjadów i nieudaczników można pominąć w
równaniu. Nie zrobiłeś nic dla mnie to ja siłą rzeczy nie zrobię nic dla
Ciebie (chyba, że poprzez fiskusa w imię dobrze brzmiącej równości
społecznej przyłożysz mi lufę do głowy- ale to według mnie jest niemoralne)

> Osoby nic nie warte - z punktu widzenia zapotrzebowania rynkowego w
> danym czasie - powinieneś dodać. Chyba, że wartość człowieka
> sprowadzasz do jego "przebicia rynkowego".

- zapomniałem tego dodać. Osoba nic nie warta dla innych jako wytwórca dóbr
może być wspaniałym ojcem, matką i wytwarzać tym samym inne dobra, ale to
nie jest gospodarka rynkowa, więc: N.A.

> >odpowiedzialność inni nie. Ci, którzy wybiorą brak odpowiedzialności za
> >siebie i oglądanie telewizora mają oczywiście gorsze szanse lub ich w
ogóle
> >nie mają w zetknięciu z drugimi.
>
> Mniej więcej podobne możliwości, powiadasz... No to wyobraź sobie dwie
> sytuacje:
> 1. Jedyna córka schorowanych i biednych rodziców mieszkających na
> jakiejś prowincji w Białostockiem. Bardzo bystra i pracowita.
> Skończyła liceum z wyróżnieniem.

> 2. Mieszkający w Warszawie synek bardzo bogatych i operatywnych
> rodziców. Na 18-te urodziny dostał samochód za 30 tysięcy PLN

- racja, można cały proces znacznie przyspieszyć jak się dysponuje
zapleczem. Całkowity brak zaplecza skutecznie utrudnia stanie się
wartościową jednostką. Jakkolwiek większość ludzi ma podobne zaplecze a
tylko kilka % z nich staje się najlepszymi. Istnieje też wiele przypadków,
kiedy na top wyrywali sie ludzie pozbawieni zaplecza. Zaplecze nie jest
wspólnym mianownikiem -mindset jest.

Generalnie jakbym miał zainwestować swoje pieniądze w jedną z tych postaci
na 20 lat to przede wszystkim sprawdziłbym jaki mindset mają obie rodziny,
szczególnie potomkowie, szczególnie ich cele. Jeżeli pasożytniczy i tatuś ma
kasę z łapówek wykorzystujących potęgę jego stanowiska - i synek ma podobne
zapędy to stawiam na biedny Białystok (jesli chodzi o stanie się
produktywną jednostką), bo synek nie znając oporu rzeczywistości w takich
warunkach może zostać dajmy na to jakimś narkomanem albo innym świrem. Jeśli
synek jest potomkiem biznesmena, który ubrał pół Polski w buty 2x bardziej
tanie i wytrzymałe niż konkurencja i sam ma podobne zapędy to stawiam na
Warszawę, bo jest już w połowie drogi do sukcesu.

- jeśli chodzi o ich wyniki finansowe, to w dzisiejszych czasach łatwo może
dojść do tego, że produktywna jednostka będzie mieć mniej pieniędzy a
przekręt więcej, co oczywiście nie zmienia obiektywnego faktu, że
produktywna jednostka wytworzyła więcej niż ta druga.

> >- całkowicie się z Tobą zgadzam jeśli przyjmiemy że większość ma rację
> >(filozofowie mawiają, ze większość nie ma racji- ale nie o to chodzi).
> tylko zechcesz, wysypię Ci z rękawa nazwiska filozofów "mawiających"
> coś zupełnie innego.

- racja, różni ludzie różne rzeczy gadają, tymczasem obiektywnie ...;) nie,
nie nie ma co generalizować. Fakty są takie, że raz większość ma rację, raz
nie...

> BTW MZ ci "zdrowi, szczęśliwi i
> prosperujący" powinni zastanowić się czy pozostaną "zdrowymi,
> szczęśliwymi i prosperującymi" żyjąc w zamkniętych luksusowych gettach
> otoczonymi slumsami.

- powinni się zastanowić i najlepiej rozdać wszystko biednym. Tak już
bywało, robotnik wygrywał w toto i za 2 lata był w tym samym punkcie i
jeszcze miał długi. Przedsiębiorca tracił wszystko w skutek kataklizmu i po
5 latach też był w tym samym punkcie bogaty jak poprzednio. Obaj aby to
osiągnąć wykorzystywali prawo przyczyny i skutku. Wykorzystywali także różne
strategie, całkowicie obce sobie na wzajem. Tylko mindset jest wspólnym
mianownikiem.

> Twoje wypowiedzi pozwolę sobie nazwać przejawem
> bardzo schematycznej (te mapy...) buty tych, którym wydaje się, że są
> "lepsi od innych".

Tym "gorszym" wydaje się, że skoro też mają po dwie ręce to że są tak samo
wartościowi jak ci "lepsi" i za nic nie wpadną na to co leży u podłoża tej
różnicy.

Dawno temu Earl Nightingale wydał ponadczasowa pracę pt: "Najdziwniejszy
Sekret", która stała się podstawą rozwoju dla milionów ludzi przez
dziesiatki lat. Twierdzi w niej, że jest jedna tylko rzecz, na podstawie
której można dokładnie przewidzieć kto co osiągnie w dowolnym czasie - to są
CELE, jakie posiada jednostka. Reszta jest nieistotna (chyba, że kogos
trzymają w więzieniu). Cele mają to do siebie że zależą jedynie od wnętrza
człowieka.