Wiesz mamy marzenia, ale o nich tez już nie rozmawiamy. Ilekroc chce
napomknąc na ten temat zostaję zbyta (wzruszenie ramion, parsknięcie). On po
prostu "schamiał".
Wiecie czasami odnosze wrażenie, że to czyjś wpływ, nie wiem kobiety czy
męzczyzny. Nigdy tak się nie zachowywał, a teraz robi to usilnie i często.
Mam wrażenie, że chce mnie sprowokować do wybuchu, złości, nerwów chyba po
to, żeby dodać słynne "a nie mówiłem, staram się i nic". Ja nie cchce
wybuchać, krzyczec, złościć się, po prostu nie chę. Chcę zyć normalnie z
mężczyzną, którego sobie wybrałam, z którym jest mi dobrze. Chcę być
normalna kobietą do której ma się zaufanie, która ufa, którą się kocha i
która kocha.
Jak to pisała jedna laska na liście jestem z nim szczęsliwa i nieszczęśliwa.
Jedni mówią zostaw, kopnij w d...ę, innni rozmawiaj rozmawiaj riozmawia,
jeszcze inni radzą zachowac spokój i przeczekać nie bac się. Najgorsze w tym
wszystkim jest to, że decyzje musze podjąć sama....

Czekam na dalsze dyskusje

Całuje i pozdrawiam
A.