Pani Ikselka napisała:
> Zauważyłeś? - a wiesz, w tym zauważaniu właśnie pospolity motłoch celuje.
> Ja nie zwracam uwagi na to, co kto ma na ręce czy palcach, bo mnie tego nie
> brakuje i nie mamstosunku "obliczeniowego" ani "kalkulacyjnego" do
> biżuterii :-)
> Niedawno jedna "absolutnie nielubiąca biżuterii" (kobieta - hie, hie) z
> dalszej rodziny określiła mnie po mojej u niej wizycie jako "wystrojoną jak
> stróż w Boże Ciało".
> No, oczywiście, biedulka pomyślała, że pozakładałam na to spotkanie co
> tylko mam (bo czyż można mieć więcej, niż widać?), aby jej właśnie tym oraz
> ilością zaimponować... Cóż, świeżo otrzymanymi na rocznicę ślubu od męża
> garnkami ona mnie akurat zaimponować nie może...

> Nie na tym polega hrabiostwo ani potencjał, kochanie, aby zakładać mnogie
> zegarki z namaszczeniem godnym ich wagi, jak czyni to motłoch, lecz na tym,
> aby coś takiego na siebie zakładać nawet o tym nie wiedząc, ot tak,
> machinalnie, jak szkła kontaktowe rano...

Pani Ikselko, widzę, że imponuje Pani swoim arystokratycznym zachowaniem i
stosownym podejściem do wielu poruszanych tu spraw oraz znakomitym gustem i
wysoką kulturą zachowania. Sądzę, że w swojej uprzejmości zechce Pani podzielić
się doświadczeniem i doskonałymi manierami tutaj z tymi z nas, którzy nie mieli
szczęścia urodzić się w pałacach i udzieli Pani kilku cennych wskazówek.

Wiem już z Pani wypowiedzi, że hrabiostwo nie polega na zakładaniu mnogich
zegarków i dostawaniu w prezencie garnków. Jasne teraz też się stało, że
garnkami, choćby nawet i błyszczącymi nie zaimponuje się osobom wysoko
urodzonym, szlachetnym i taktownym, w tym celuje bowiem pospolity motłoch. Wiem
już mniej więcej, czego należy się wystrzegać, by nie zdemaskować swego niskiego
stanu, mianowicie od dziś przestaję zakładać wiele zegarków na jedną rękę. Ale
nie wiem, czy jeden złoty Cartier jest au courant, czy raczej passe? Proszę o
podzielenie się swoimi przemyśleniami w tej materii. Proszę o radę: co z
biżuterią? Nosić ją do prac domowych, które są wszak powołaniem prawdziwych
kobiet, czy raczej nie? Klejnoty (rodowe, prawda?) zakładać do plewienia pod
rękawiczki gumowe i opowiadać, że się je ma, czy tylko milcząco zakładać (od
niechcenia), gdy przychodzą goście, a może raczej poprzestać na snuciu o nich
opowieści o usenecie? Wiem już, że garnki są dla motłochu, ale zastanawia mnie:
gdyby były ozdobione brylantami, czy to je znobilituje i wtedy można je już
przyjąć? I postawić na kredensie? Czy raczej wystawić wraz z ofiarodawcą za drzwi?

Wnoszę z Pani arcyciekawych postów, że do dobrego tonu osób wysoko urodzonych
należy publiczne i szczegółowe opowiadanie o anatomii swego męża i o własnych
praktykach seksualnych - jak przypuszczam, w celach edukowania pospolitego
motłochu i pokazywaniu mu właściwych wzorców anatomicznych i kulturowych.
(Zaiste, godna pochwały i podziwu praca u podstaw). Jednak nie wszystko w tej
materii jest jasne, więc proszę o radę: co odpowiadać w sytuacji, gdy niektórzy
zagubieni degeneraci, noszący zapewne przez przypadek stare nazwiska, twierdzą,
że przedkładają w tych i innych sprawach dyskrecję? Jakich użyć argumentów, by
wyprowadzić ich z tego błędu?

Dziękuję z góry za odpowiedzi, na pewno nasuną się jeszcze kolejne pytania
Marcysia

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl