"Nasza wiedza i nauka to tylko doskonalenie
przepisów przekazywanych z dziada, pradziada."

>Ale kiedys ktos te przepisy musial wymyslec :)

myslenie jest pewnego rodzaju symulacja, to tez proces.
Planujac przegladasz mozliwe schematy i porównujesz zaleznosci.
Ta symulacja opiera sie na wizualizowaniu znanych wlasciwosci
abstraktów które w swoim umysle nazywamy obiektami i dla nas sa one
obiektami rzeczywistymi. Gdy myslimy "szklanka" widzimy ja, czujemy i
potrafimy przewidziec w jakich okolicznosciach co moze sie ze
szklanka wydarzyc. Podobnie widzimy inne abstrakty które nawet nie
musza miec rzeczywistego odnosnika ale juz dla nas maja szereg
wlasciwosci uzytecznych do planowania.
Obserwujac rzeczywistosc sie jej uczymy, dzieki temu potrafimy
intuicyjnie powiedziec ze szklana spadnie przy planowaniu bo w
glowie przypomnimy sobie ta wlasciwosc.
Przepisy to jest cos w stylu " wiem ze spadnie "... a potem
dokladamy "wiem ze spadnie i widze ze w miare spadania spada
coraz szybciej".
W kolejnych przepisach pojawia sie bardziej szczególowe
"zaobserwowanie" "jak sie bedzie to dzialo". Przewidujac dochodzimy
jakie dzialania doprowadzaja do tego by wykorzystac odpowiednie
zachowanie materii, a przepisy (wzory) pozwalaja tylko okreslic
precyzyjnie jak sie zachowa (TYLKO OKRESLIC - mówia ONA SIE TAK
ZACHOWA, a nie "zachowa sie tak bo te wzory tak mówia").

Rzuce kamiec i za 6 sekund spadnie.... dlaczego?

- bo tak jest... bo zawsze tak bylo, a my wiemy ze tak jest a nie
wiemy DLACZEGO.
wiemy ze za 6 sekund spadnie bo zauwazylismy ze tak zachowuje sie
materia i jest to powtarzalne, ze mozna powiedziec ze kazdy
kamien w takich warunkach zachowa sie podobnie, na tyle ze
dokladnie zaobserwowane zaleznosci i pomiary takich zachowan
powalaja obliczyc JAK dokladnie spadnie.

Uwazam, ze to ze spada i to ze istnieje jest taka samo niewiadome,
co nie znaczy ze dzieki obserwacjom i precyzyjnemu inzynierskiemu
planowaniu nie potrafimy wykorzystac cech materii. Wrecz przeciwnie
dzieki temu ze wiemy JAK spadnie

Spada bo istnieje,