Sender pisze:

> się przyjaźnimy) to kompletnie nie życiowy. Jak narozrabiał, co robił
> dość często to oczywiście przyjeżdżał ojciec, regulował należności za
> straty i cierpliwie nadal tłumaczył synowi niestosowność zachowania.

Ale zauważasz różnicę między ponoszeniem odpowiedzialności przez ojca za
wybryki _dorosłego_ synalka a biciem dwulatka? Tak? To dziękuję za rozmowę.

Ewa