Istota margola & zielarz widać straciła kontakt z nadświadomością
popełniając
>... parę lat wytężonej pracy i z ośmiolatkiem będzie
> można się turlać po trawie w ogrodzie, z tatą bujać w hamaku, z psami ganiać
> po ogrodzie, rwać maliny z krzaka i kopać tunele w przydomowej piaskownicy.

A gdzie się podziało (gdy już bedzie ten dom): pokrywać koszty edukacji
synka, dać do naprawy zepsuty samochód (drugi), kupować (drogie przecież
cholernie) produkty w sklepie ze zdrową żywnością, zrobić przedpłatę na
wycieczkę do Turcji ...
Oczywiście możesz nagle wyhamować ale to jest trudne. Bo trzeba
_rezygnować_. A rezygnuje się tylko wtedy, gdy istnieje przywiązanie.
Zastanów się skąd się w Tobie bierze przywiązanie do np. dóbr materialnych?

> Jak teraz można być matką? W terrorze samodzielności, losu we własnych
> rękach, w stresie pragnień, żeby poprawiać sobie i rodzinie byt, dziecku
> zapewniać edukację, w kołowrocie zamierzeń, projektów, dawno zapomnianych
> hobby, w kółku dwunastogodzinnej tarczy zegara, na dobę okrążanej tylko dwa
> razy, dwa potwornie krótkie razy?

Pięknie napisane. Wspaniały obraz zakręcenia wokół materii. Schematy
społeczne na temat szeroko rozumianego "sukcesu". Kreowanie i zaspokajanie
kolejnych potrzeb. Uczucie niedosytu - ciągle czegoś brak.
Świetnie, że masz tego świadomość, że rodzi się pytanie "co jest ważne"?
Zaspokojenia IMO szukasz na zewnątrz. Szukasz go tam, gdzie IMO nie można
go znaleść. Usiądź na chwilę w ciszy. Uspokój myśli i ... popłyń. Zaczniesz
robić to samo (osiągać to samo) ale nagle znajdziesz na wszystko czas.
Zanurz się w sobie, zaczniesz działać intuicyjnie. Podejmować najlepsze
decyzje bez wysiłku. Sama kreuj swoją rzeczywistość a nie daj się sterować
otoczeniu.
Łatwo się pisze... ale wiem, że to dobry sposób. Od pewnego czasu sam to
staram się wcielać i pozornie nic się nie zmieniło, ale ja zaczynam w tym
wszystkim odnajdywać sens.

puchaty