pogubiona wrote:

> tak, w rozmowie to wyszło kiedy zapytałam go wprost
> nie wiem co miała bym z tym robić ? przecież nie zmuszę go aby mnie kochał
> nie wiem co miała bym naprawiać? i wcale nie zgadzam się z twoim
> stwierdzeniem "zasłużyłaś na to, co Cię spotyka z jego strony." - uważam że
> zasłużyłam na wszystko co najlepsze i na pewno zasłużyłam na to aby być
> kochaną

Nie w tym związku. Sama na to zapraciwałaś, zaniechanie to też jest
wina. Ignorancja to też jest wina. Inercja to też jest wina.
Nikt Ci tu nie napisze, co Ty masz zrobić, by to naprawić. Ty masz klucz
do tej zagadki, nikt więcej.


>>A nie próbowałaś wtedy jemu tłumaczyć?
>
>
> a właśnie że nie i to był mój błąd bo wydawało mi się że powinnam się starać
> być dobrą żoną, że powinnam zrozumieć i nie robić "z igły widły", czytałam
> różne książki tylko po to aby sobie udowodnić że "mężczyźni tacy są" i że on
> mnie kocha tylko nie potrafi tego okazywać. Teraz już wiem że to bzdury,
> jak kocha to to okazuje, może nieporadnie ale okazuje.

A jak Ty mu to okazujesz?


>>Aż tak proste to nic nie jest. Możesz z ręką na sercu powiedzieć, że
>>dałaś w tym związku Twoje 100% wkładu?
>
>
> nie, tego nie mogę powiedzieć też jestem człowiekiem i popełniałam błędy ale
> mam to w nosie i nie zamierzam się obwiniać


Ooops, to w takim razie pardon. End of story. Donna się nie obwinia,
wystarczy obwinić jego. Brawo.


> moim największym błędem było że byłam za bardzo uległa, i gdybym była
> bardziej stanowcza, domagała się tego czy tamtego to wcześniej bym sie
> dowiedziała że on mnie nie kocha

Ty tak serio myślisz? ROTFL


>>Jaaaasne, nie ma jak rozwiązywać problemy związku ucieczką od niego.
>>Dorosłe jak jasna cholera.
>
>
> jaka ucieczka ? nie zamierzam się rozwodzić, rozmawialiśmy na ten temat.


A gdzie ja piszę o rozwodzie? To ty powiedziałaś teraz o tym. Widocznie
facet ma gruby portfel, bo jakoś inaczej trudno widzieć sens Twojego
"poświęcenia" ;-)


> On
> mi powiedział jednoznacznie że moje stany emocjonalne jego nie interesują,
> nie chce na ten temat ze mną rozmawiać, nie chce nic robić, chce aby było
> tak jak jest z tym że mam sobie ze wszystkim sama radzić i jak się wyraził
> dać mu "święty spokój"


Trochę podle, ale może facet ma powody? W końcu znamy tylko Twoją
wersję, nieprawdaż?



> o kinie on dobrze wie i sam mnie namawiał abym się wybrała jeśli mam ochotę,
> a z płaczem to przyleciałam do was teraz
> On chce takiego związku i daje mi wolną drogę, mam sobie robić co chcę, nie
> chce się rozwodzić bo mu ze mną dobrze. Powiedział że jak mam ochotę to
> nawet mogę sobie poszukać kochanka byle by tylko "ludzie mu o tym nie
> mówili"

To w końcu jak to jest z tą chęcią do rozwodu (czy też jej brakiem)? Kto
chce, a kto nie? Wiesz, na czym stoisz, i to nie od dziś, pasuje Ci to,
więc nie udawaj teraz bólu i żalu.


> Ja jednak mam w nosie - kochanka są inne ciekawsze rzeczy, bardziej
> rozwijające niż jakieś beznadziejne układy. Zamierzam realizować swoje
> marzenia. I w sumie teraz jest nawet lepiej bo nie czuję się przynajmniej
> idiotycznie i wiem czego mogę oczekiwać a czego nie.

No fajnie. Te marzenia to takie będą całkiem zrealizowane, w obłudzie i
zakłamaniu? Interesujący plan na życie, proponuję, byś zaopatrzyła się w
sporą ilość cukru, bo będzie cholernie gorzko.

--
sveana