Użytkownik "Xena" <ttatianka@blabla_poczta.fm> napisał w wiadomości
news:etcp7l$i8q$4@mx1.internetia.pl...
>W wiadomości:etc76n$iie$...@n...news.tpi.pl,
> Qrczak <q...@g...pl> napisał(a):
>> Ja się co prawda w ogóle na tym nie znam, ale może zbyt duży nacisk
>> kładziesz na przepraszanie za zrobienie czegoś celowo?
>
> Kładę nacisk na przepraszanie w ogóle. A celowo tym bardziej.

Może ten nacisk za mocny. Albo dziecię zbyt wrażliwe. Zresztą piszesz, że
jest wrażliwe.


> Nieee - czekolada była karą za nieprzeproszenie w terminie.

Twoja córka tylko więc na tym skorzysta. Mniej spróchnieją jej zęby ;-)


>> Rozumiem ją. Ja nienawidziłam przepraszać. Raz musiałam, bo sąsiad
>> gnojek młodszy o kilka lat ode mnie (rzekomo przeze mnie właśnie) się
>> przewrócił na podwórku, a słaby na zdrowiu był. I matka kazała mi go
>> przeprosić. W życiu się tak nie poniżyłam. Do matki się nie odzywałam
>> z pół dnia. Do sąsiada kilka lat.
>
> Ok, ok, ale tu wina była zdecydowanie po stronie młodej. Walnęła piłką - o
> to ją nie obwiniam, ale powinna była IMHO przeprosić. Sama z siebie.

Ty tak uważasz, że powinna sama z siebie. To jest Twój pogląd, że tak należy
robić zawsze i wszędzie. Ale dzieci to nie my. One myślą po swojemu. Możemy
oczywiście je ustawiać wedle naszego wzoru. Możemy dać im totalnie święty
spokój. To są dwa ekstremalne typy wychowania. Nie mówię, że któryś z nich
dobry. Mówię tylko, że nie zawsze inni myślą i czują tak samo jak my.


>> Nie zakazuj. Tłumacz. Że komuś może być przykro. Że jej samej na pewno
>> byłoby przykro. Pogadaj o empatii, o tym, że inni też czują to czy
>> tamto. Nie zmuszaj do przepraszania, bo się dziecko zatnie i już się
>> nie dowiecie (od niej), że nawtykała komuś.
>
> Usiłuję tłumaczyć ale czasem ręce opadają.

Do rąk można użyć temblaka ;-) I dalej tłumaczyć.


>>> Aha - żeby było śmieszniej w ocenie opisowej na półrocze dostała
>>> zapis "Nienagannie używa zwrotów grzecznościowych" i za to została
>>> pochwalona.
>>
>> No bo pewnie używa. W momentach, które sama uznaje za koniecznie.
>
> A uważasz, że ten moment nie powinien być uznany za konieczny? ;-)

Co ja uważam, jest tu nieistotne.
Chciałabym tylko zwrócić uwagę, że Twoja "konieczność" i córki "konieczność"
to mogą byc dwie zupełnie inne konieczności.
Poza tym już inni też chyba zwracali uwagę, że skutek może być taki, iż
dziecko będzie przepraszało, ale dlatego, że musi ("mama kazała") ale nie w
poczuciu własnej winy

>> A pomyśl, że kiedyś się upełnoletnią. Masakra ;-)
>
> Widząc dojrzewającą córkę koleżanki grupowej wpadłam w panikę, że ja będe
> miała to właściwie na raz - 20 miesięcy różnicy...

Sama chciałaś... hihi


>> Qra, miałam się co prawda nie odzywać, ale solidaryzuję się z
>> dzieckiem uciskanym
>
> No jasne. Potwór jestem jak rzadko. Dziecko uciskane, molestowane
> psychicznie i co jeszcze? ;-)

Nie wiem, czy Cię to teraz pocieszy, ale ja jestem jeszcze gorszy potwór, bo
w ogóle na swoje gnojki tragicznie wpływam wychowawczo. Sama nie mogę służyć
jako przykład w dodatku... hehe

Qra, trzymaj się