On 30 Maj, 11:44, tren R <t...@p...pl> wrote:

> "Empatia, miłość i przyjaźń to życzliwość i gotowość pomocy ludziom. Ale
> nie mogą być one tożsame z "rzucaniem pereł między wieprze."

Przecież zawsze to mówię... że nie można pomagać każdemu, bezwarunkowo
i w cały świat... Trzeba mieć plan, znać wartość swojej pomocy - to
znaczy traktować ją jako DAR godzien i wręcz wymagający docenienia,
dany z serca, ale nie dla zyskania czyjejś czołobitności... Dając
pomoc "z sensem" zachowujemy wielki szacunek dla obdarowanych, ale i
dla samych siebie.
Nie można pomagać, uważając się za nic. "NIC" nie może zrobić niczego
wielkiego, ani niczego pięknego.


> (...)
> za to, że chcą Was zmienić
> zamiast naśladować
> ze jesteście leczeni zamiast leczyć świat
> za Waszą boską moc zniszczoną przez
> zwierzęcą siłę
> za niezwykłość i samotność
> Waszych dróg
>
> Bądżcie pozdrowieni Nadwrażliwi

No właśnie, a co napisałam w wątku "Duma wariata"? - przecież o tej
właśnie nadwrażliwości, o tej właśnie odmienności, którą leczą,
zamiast nad nią głowę pochylić i pomyśleć, czy to nie resztka
normalności wśród nas... z której winniśmy czerpać, zamiast
unicestwiać "leczeniem", zmienianiem, agresją, nieakceptacją,
izolacją...
No to Wam przypomnę:

"Ludzie chorzy psychicznie to ci, których chorobą i cierpieniem jest
niewyobrażalna dla zdrowych nadwrażliwość."


Oraz:


"Skąd się wziął sposób postrzegania odmienności psychicznej od
większości jako nienormalności? - czyż tylko fakt pozostawania w
mniejszości takich osób świadczy za normalnością nas, większości?
Może
jest akurat odwrotnie, może to właśnie my, ustanawiający kryteria
powszechnie rozumienej prawidłowości psychicznej, jesteśmy godni
leczenia, a tamci to resztka normalnych na tym świecie, którą chcemy
usunąć?"