mania <m...@o...pl> napisał(a):

> yyyy no
> właśnie
>
>
> --
> Mań
> ~~
> http://atticus.pl/mania
>
>

Trauma to szok, ktory powoduje ze odcinasz sie od czesci doswiadczenia, nie
przezywasz go w pelni, gdyz wydaje ci sie za trudne. Pozostaje nierozwiazana
zagadka, niechciany problem, co do ktorego przekonujemy sie ze go nie ma.
Probujemy go zabic w sobie. Udajemy, ze go nie ma. Oklamujemy sie ze zniklo.
Ale jest i pojawia sie jak cien w roznych sytuacjach, podskornie, choc czesto
nie pamietamy juz jaka jest pierwotna przyczyna naszych aktualnych
dolegliwosci. Czasem leki i natretne mysli zdaja sie nawet nie miec podloza,
zdaja sie byc bezprzyczynowe. Oszukujemy sie, ze zycie po prostu czasem musi
bolec.
I ta nasza cholerna nieswiadoma czesc (cialo, emocje, mysli, swiat wokol nas)
wciaz domaga sie domkniecia problemu, przezycia do konca tego, o czym nie
chcielismy juz od dawna pamietac. Czesto naprawde duzo cierpienia, nawet juz
skrajnego musi sie pojawic, bysmy w koncu stawili ponownie czola demonowi.
Czy pozre nas, czy wyzwoli i oczysci? Do tego juz potrzebna konsekwencja i
zdeterminowanie, by przestac wreszcie bezsensownie cierpiec i napinac sie,
przestac wreszcie tworzyc zlozone systemy zabezpieczen przed ta konfrontacja,
poprzez ktore juz prawie nie widac rzeczywistosci. Ta determinacja, to
pragnienie przebicia sie do swiatla w koncu sprawia, ze poddajemy sie i
przezywamy w koncu w calosci to, czego tak bardzo sie balismy. I tu
niesamowita niespodzianka: nie bylo sie czego bac, to po prostu kolejne
doswiadczenie i poszerzenie swiadomosci. Nie trzeba bylo sie zapierac i
walczyc. Wystarczylo sie odprezyc. I znow jestesmy w rzeczywistosci, tak jak
niegdys, przed traumatycznym wydarzeniem. Nie ma wiekszego szczescia i
blogosci. Mozemy w koncu odetchnac w swym istnieniu. Calosc sie dopelnila, a
rzeka zycia swobodnie plynie - ku nastepnym doswiadczeniom transformacji.
Pozdrawiam Hubert.



--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/