tren R pisze:
> to uzależnia i zabija prawdę. w tym sensie - że osobie,
> którą lubisz, juz tak nie wywalisz prosto z mostu co myślisz o jej
> postępowaniu czy poglądach.


Bo... nagle się okazuje, że ta osoba zawodzi Twoje oczekiwania? I boisz
się sam do tego przyznać, że.. "k*a, zostane sam".

Moim zdaniem ta samotność to właśnie powinien być punkt wyjścia,
neutralny, naturalny i wystarczający do życia. Inaczej: taka potencjalna
samotność i pełna jej akceptacja.

Nie chodzi przecież o to, żeby dać se upust i komuś "wygarnąć", tylko
rozmawiać.

Seneka chyba też rzekł, że gdy mówisz komuś prawdę, musisz brać pod
uwagę to, czy dana osoba jest na tę prawdę gotowa, zamiast mówić "prosto
z mostu".

--
"Truth or happiness. Never both."