Przemysław Dębski; <dp657k$39s$1@inews.gazeta.pl> :

> Problemem alfy, jest konieczność utrzymywania non-stop "gotowości bojowej".
> Zdobywanie pozycji przychodzi mu bez trudu, natomiast utrzymanie pozycji
> wymaga sporo wysiłku. Jeżeli w otoczeniu alfy pojawia się osobnik nie dający
> się zdominować, to alfa _musi_ jak najszybciej pozbyć się tego osobnika ze
> swojego otoczenia - musi jednak zrobić to w taki sposób, aby nienadwerężyć
> swojego wizerunku.

I na tym właśnie polega ułomność takich definicji. W opisanym przypadku
to był klasyczny psychotyk, który z racji wzrostu, głosu, wyrazu twarzy,
ubioru, wyuczonej sylwetki i wyuczonych zachowań odgrywał rolę
twardziela. Na marginesie wyuczył się ich prawdopodobnie w okresie
dużego picia, więc były skażone fałszem, a kwestia tego, że wtedy nikt
mu nie przywalił była konsekwencją działania w grupie, a nie jego
własnych cech - weź czterech osiłków, ustaw za sobą i już możesz uczyć
się, jak grać twardziela - po okresie nauki - jeżeli jesteś odpowiedniej
postury, to zyskujesz odpowiedni produkt dodany, jeżeli jesteś knypkiem,
to rzeczywistośc szybko "naprostuje" Twoje mylne nastawienie. ;)

Dodatkowo w opisanej sytuacji nigdy nie zdobył pewności kto mu zagraża i
jak zdobyć dominację - tak wygląda rzeczywistość środowiska pracy, a nie
knajpy/dyskoteki. ;)

Swoje zachowania alfowe odgrywał w środowisku, które było dla niego
stresujące, paradoks polega na tym, że było bardziej stresujące dla
niego niż dla większości innych osób. Oprócz tego, prywatnie, miał swoje
"niewinne" uzależnienia. Czysty psychotyk odgrywający swoją rolę dzięki
większym lękom, swojej fizyczności i wyuczonym zachowaniom - nie ma
czego zazdrościć.

Flyer