> Już sama nie wiem, jak to traktować. Takie, wiecie, niby
> przyjacielskie, niby żartobliwe poszturchiwania, kuksańce w
> żebra i klepanie po tyłku.
(...)
> Chodzi mi o to, czy Waszym zdaniem są to niewinne wygłupy, czy
> za takimi zachowaniami może się kryć jakaś właśnie niechęć czy
> agresja, której nie da się wyrazić w inny sposób? A jeśli to
> drugie, to jak dyplomatycznymi metodami rozwiązać taką sytuację?

Cały ten Twój opis mi coś przypomina...
Czy ta osoba ma zawsze 100 spraw do załatwienia? Czy musi ciągle coś robić? Czy
tylko Ciebie tak traktuje?
Mam syna. Najczęściej przez niego słyszane słowa matki brzmią: "odsuń się". Gdy
poruszy się w odległości mniejszej niż pół metra ode mnie, dostaję gęsiej
skórki, bo wiem, że skończy się kolejnym siniakiem. Właśnie poszedł do
pierwszej klasy i zaczęły się kłopoty w szkole: nie może usiedzieć, nie pracuje
na lekcji, nie spisuje co jest zadane do domu, zaczepia kolegów, wpada na nich
na przerwach. Właśnie jest w trakcie diagnozowainia, ale wygląda na to, że ma
ADHD. Sprawdź sobie co to jest w google. Z tego się wyrasta czasami, częściowo
lub całkowicie, ale może zostać. Może ta osoba też to ma? I nie jest to agresja
w stosunku do Ciebie?
Jeśli tak, to może pomóc rozmowa w cztery oczy i... ciągłe przypominanie o
trzymaniu naturalnego, półmetrowego dystansu. Sama o tym, mimo najszczerszych
chęci, może nie pamiętać.

> Pozdrawiam
> Hanka z autentycznym "przyjacielskim" siniakiem
> --
> Hanka Skwarczyńska
> i kotek Behemotek
> KOTY. KOTY SĄ MIŁE

Sadira
i 6 miłych kotów
co łagodzą obyczaje


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl