On Thu, 28 Nov 2002 23:31:09 +0100, "Slawek [am-pm]"
<sl_d[SPAM_JEST_BE]@gazeta.pl> wrote:

>Nieprzypadkiem zapytałem o tę dwójkę dzieci, gdyż przynajmniej raz
>w historii ludzkości zdarzyło się coś takiego. Wspomniałem kiedyś
>o tym - w jakichś dzikich ostępach głuchoniemy dziwak wychował
>dwójkę dzieci, a te wymyśliły na swój użytek mowę, oczywiście
>niepodobną do żadnego innego języka, ubogą w słownictwo - ale
>jednak mowę. Zatem niewiele trzeba, aby wydawać sądy: "to jest
>be, a to cacy" ;-)

Słusznie zauważyłeś, że mowa jest niezbędna do wydawania sądów.
Warunkiem powstania mowy jest życie w społeczności. Podany przez
Ciebie przykład jest bardzo ciekawy i potwierdza moją tezę, że
zdolność do wydawania sądów jest funkcją życia w społeczeństwie.

>"Korzystając z okazji nadmienię, że jest moją ambicją stworzenie
>takiego schematu myślowego, dzięki któremu mógłbym się zmagać ze
>światem doczesnym abstrahując od religii."
>
>Czy mógłbyś sprecyzować, co masz tutaj na myśli? Czy przypadkiem
>nie zostało coś podobnego opracowane? Według mnie nie ma problemu
>z idealnym rozdzieleniem świata doczesnego od jakiegokolwiek
>"poza-świata". Nie wykluczam jednak jakiegoś nieporozumienia.

Już precyzuję. Nie ma istotnie problemu z rozdzieleniem świata
doczesnego od "poza-świata" - ale tylko dla osoby religijnie
obojętnej. Człowiek religijny będzie miał z tym problem, gdyż będzie
miał skłonność do "wpisywania" swojego boga w doczesny kontekst, jeśli
można tak powiedzieć. W swoich wypowiedziach staram się unikać
argumentacji wykraczającej poza "ten świat". Jednak mój dyskutant
(Czarek) powołał się na moje "religijnie zaangażowane" wypowiedzi
(prawdopodobnie nawet nie na tej grupie), stąd moje powyższe
wyjaśnienie. Mówiąc jeszcze inaczej, zastanawiam się czy jest możliwe
całkowite oddzielenie tych porządków przez osobę religijną bez
popadnięcia w coś w rodzaju schizofrenii.

Pozdrawiam,
--
Amnesiac