"Dunia " <d...@N...gazeta.pl> wrote in message
news:b6hj40$eip$1@inews.gazeta.pl...

> Takie mam podejscie do sprawy i oczekuje czegos podobnego. Zbyt wiele, Twoim
> zdaniem ?

to powiem, ze masz bardzo dziecinne podejscie do sprawy. Chyba nie mozesz
zrozumiec, ze dla rodzicow bedziesz zawsze dzieckiem, potem do pewnego
stopnia partnerem, ale szczerze powiedziawszy, nieco dziecinne jest postawienie
sprawy "skoro tato mnie nie posluchal ja jego tez nie poslucham".
jestescie oboje dorosli, ale ty stale jestes jego dzieckiem, a on twoim
tata wiec takie postawienie sprawy jest infaltylne.

> Mam 26 lat, TZ niecale 28. Kiedy ja sie urodzilam, mama miala 33 lata, ojciec
> 41. Dwoje zdrowych dzieci, brak problemow z zajsciem w ciaze. Co wiecej -
> druga, 'dojrzala' rodzina ojca (czyli my) jest - mimo tego, o czym pisze -
> zdecydowanie lepiej poukladana od pierwszej, budowanej w wieku dwudziestuparu
> lat. Tak wiec ojciec to mi chyba radzi WBREW swojemu doswiadczeniu.

powiem szczerze nie mam zamiaru sluchac twoich rodzinnych historii, tym
bardziej, ze zbyt "dokladnie" zrozumialas moj przyklad.

> Coz, jesli pijesz do mnie, to chcialabym Ci powiedziec, ze pomiedzy brakiem
> gotowosci psychicznej (ktora niekoniecznie musze miec po zaledwie poltora roku
> PELNEJ samodzielnosci i pol roku malzenstwa, i IMHO nie jest to dziwne),a
> planowaniem dziecka pomiedzy zakupem wybudowaniem domu i kupieniem vana jest
> KOLOSALNA ROZNICA. Ale to juz OT.

oczywiscie, ale czy twoi rodzice musza czuc podobnie? jesli tego nie wiedza
to ich uswiadom, a nie sil sie na wymowki. w twoim pierwszym poscie w sumie
najwiecej narzekalas, ze "az trudno znalesc wymowke".

> Cos mi sie wydaje Iwon(k)o, ze nie rozumiesz calej tej sytuacji...

najwyrazniej, mamy inne podejscie do rodzicow i ich roli w naszym zyciu.
iwon(k)a